Donderdag 27 februari: De dokter is onverbiddelijk

Ik kon vandaag al voor alle onderzoeken in het ziekenhuis terecht en 's avonds is er al een uitslag binnen.
Een stress fractuur.
Pats boem, niet meer lopen.
Mannu had dit al verwacht en bood mij gelijk een alternatief.
Fietsen!

Maar eerst met zijn zus en zwager uit eten want het was zijn verjaardag dus tijd voor ontspanning en geen gepieker.
Zijn zekerheid dat ik niet hoefde te stoppen maar ook zijn begrip dat je, als je op weg bent, ook door wilt gaan maakte dat ook ik zeer genoot van de gezellige avond.

Ik wens Mannu nog vele gezonde jaren en hopelijk blijft zijn pelgrimsverblijf ook nog jaren bestaan. Als pelgrim kun je niet beter wensen dan zulke plekken en mensen op je weg tegen te komen.