Zaterdag 8 maart: Genieten langs de maas

Geen goede nachtrust in de herberg. Met z’n vieren op een kamer. De mevrouw onder mij verkondigde al meteen niet tegen snurken te kunnen. Ze stond aan iedereens bed te schudden als wij naar haar idee snurkten en dat de hele nacht! Het ontbijtbuffet, een hotel waardig, maakte dat gelukkig allemaal weer goed.

Direct vanuit de herberg kom ik op de route. Een smal, ongelijk pad zonder afrastering langs de Maas. Ik zag mijzelf er al zo in donderen. Maar de nevels, de zon, het water, de rotsen, alles was zo mooi dat mijn angst snel weg was en het genieten begon.
De vele soorten ganzen zorgden voor een schitterend schouwspel. Grappig vond ik wel de vele borden met daarop een voederverbod. Veel meer dan routebordjes.
Opmerkelijk is ook dat langs het water niet staat aangegeven welk dorpje je passeert en ik daardoor wel een beetje mijn gevoel van waar ik ben kwijtraak. Ik wilde namelijk in Bouvignes sur Meuse de kerk bezoeken met daarin Jacobselementen. Helemaal dom dus. Zoeken naar het juiste dorp, door openliggende straten met de fiets steil omhoog en natuurlijk de kerk dicht!
Het restaurantje tegenover de kerk maakte heel veel goed. Een plaatje van binnen. Ik bestelde een eenvoudige lunch. Dit bleken drie gangen te zijn en meer dan ergens anders een diner.
De drank in het toetje maakte mijn hoofd op hol want ik liet mijn rugzak liggen. Die werd mij direct nagebracht en lachend namen we nogmaals afscheid.

Nu snel naar de abdij in Dinant. De routebeschrijving zei ‘direct na de sluis rechtsaf’. Fout dus: dit moet zijn linksaf. Vervolgens werd ik door allemaal vriendelijke mensen alle kanten opgestuurd naar alle kerken in Dinant. Pas één uur later werd ik welkom geheten door pater Paul.
In de abdij was geen plek meer maar ik kon in de oude school slapen. Samen met nog twee andere Santiagogangers uit Nederland. ’s Avonds arriveerde er ook nog een Belgisch echtpaar op de fiets en waren we opeens met vijf echte pelgrims. Met de andere gasten volgde een gezellig samenzijn.