Dinsdag 11 maart: Avontuurlijk 'wandel'pad

Met bijna heimwee vertrek ik uit de abdij. Ook de gesprekken me Claire waren heel bijzonder; ik hoop dat we elkaar na deze reis nog eens ontmoeten.

Ik wil graag verder langs de Maas en kies dus voor de wandelroute in het boekje. Oei oei, duidelijk niet voor fietsers. Ik moet vaak improviseren om over bomen, langs rotsen en door hekjes te komen. Eerst mijn rugzak, dan de fiets ophalen, soms moet ik deze onder prikkeldraad doorschuiven en ik geniet elk moment. De natuur is schitterend, mijn been vindt alles goed en het lukt gewoon. Ik weet niet hoe, maar alle obstakels zijn te nemen, ook met de fiets. Ongemerkt passeer ik de Franse grens. Het bordje ‘douane’ en de blauwe snelheidsborden maken mij dit duidelijk. Het is echt een dag met een gouden randje.

In Givet is het VVV gesloten en van het pelgrimsverblijf heb ik geen telefoonnummer, alleen een adres. Alle mensen helpen mij vriendelijk met de weg te wijzen en al snel sta ik daar voor de deur. De contactpersoon wordt gebeld en ik maak kennis met een kunstenaarscollectief dat daar een expositie houdt. Ik krijg water met gebak en het wachten vliegt om.

Het pelgrimshuisje is een droom. Van buiten oud maar binnen een keuken, douche, eethoekje, alles, en natuurlijk bedden. Hulde voor deze parochie die ons pelgrims zo opvangt.
Ik geniet van de zon en de vele sneeuwklokjes in de tuin. En ’s avonds van de douche want die had ik nl. niet in de abdij.