Woensdag 12 maart: Mijn eigen route naar Revin

Vanuit het leuke gasten verblijf in Givet de brug over en naar de route. Ik zie voor de brug de vermelding fietspad naar Chooz maar besluit, gezien de mooie ervaring van gisteren, toch de wandelroute te gaan volgen. Een stukje Givet uit lukt maar dan wordt het pad zo smal dat het met de fiets onverantwoordelijk wordt.
Ik volg de fietsborden en kom vervolgens op een voorrangsweg uit zonder fietspad en auto’s razen langs mij heen. Ik vind het helemaal niets en foeter op mijzelf dat ik niet voor het fietspad aan de andere kant had gekozen. Als ik de aanduiding rotonde zie denk ik' echt niet'. Ik ga niet een rotonde op met al dat voorbij razende vrachtverkeer.
Ik neem een afslag en ga proberen de Maas weer te vinden. Ik rijd wat weggetjes langs de Maas in en uit maar alles loopt dood. Ik pak mijn routeboekje erbij en wat blijkt: ik ben verder dan ik dacht. Er staat vermeld dat het wandelpad ten einde is men nu langs de vangrail moet lopen tot aan de rotonde.
Ik moet dus gewoon terug naar het punt wat ik meer dan een half uur geleden heb verlaten omdat ik die rotonde wilde vermijden. Ik loop nu dus ook maar langs de vangrail en vraag mij echt af wat hier nu mooi aan is.

De beschrijving geeft aan ‘bij de rotonde niet de weg naar Chooz nemen maar naar Aubrives’. Dat wordt dus moeilijk want dat is echt dezelfde richting. Waar is mijn geluk en geluksgevoel van gisteren? Na een paar honderd meter gelukkig de splitsing.

Voor in Aubrives gebeurt dan het onvermijdelijke. Als ik de weg vraag naar Hierges, word ik weer die ...... snelweg opgestuurd. Sinds wanneer denken mensen dat het fijn is om als fietser, laat staan als wandelaar, langs een snelweg te lopen? Ik kies weer voor een afrit, kom vervolgens wel door Aubrives en zie zowaar een kleine weg naar Hierges.

Inderdaad een mooi oud dorp bij een kasteelruïne. Aan een pleintje een paar dichte restaurantjes en ik ben het zat. Het is nu half een, ik ben 3 uur onderweg en heb 8 km afgelegd!
Dan zie ik ‘open, met tuinterras’, duik door een klein poortje en kom door een leuke tuin. Binnen is het Frans op zijn best.
Ik besluit, nog denkende aan de overvloedige lunch van een paar dagen tevoren, gewoon de huis omelet te nemen. Nee mevrouw, alleen in het weekend. Dat moet dan wel een bijzondere omelet zijn.
Dan maar het volgende op de kaart, een crêpe d’Ardennne. Dit is volgens mij een kruising tussen een omelet en een pannenkoek. Ik krijg eerst deegkoekjes als voorafje, dan een weckpotje met soep. De eigenaresse houdt duidelijk van koken en zet haar gasten graag wat extra eten voor. Vooral voor Compostelagangers wil zij wat extra doen, mijn maag kreunt onder dit alles. In plaats van afvallen kom ik volgens mij alleen maar aan. Maar het smaakt allemaal fantastisch.
Vol trots laat zij een tijdschrift zien, gekregen van een Nederlander, over Compostela.
Met de andere gasten wordt nu de route besproken.
Volgens hen is doorgaan op de beschreven route geen optie voor mij, stijl omhoog en dan steeds omhoog en omlaag. Ook zit er in dat traject dan weer een stuk langs die ........ voorrangsweg. Unaniem besluiten zij dat ik terug moet naar de Maas. Vlak, auto vrij dus prima voor mijn beentje.
Ik volg dit advies op en binnen 15 minuten zit ik op het goede pad aan de goede kant van de Maas. Als ik dit nu direct ‘s morgens had gevolgd was ik al kilometers verder geweest maar had ik deze bijzondere lunch gemist.

En dan is het terug, mijn geluksgevoel. Water, groen, lucht, zon, ik word daar weer één mee. De ganzen kwaken blij dat ik terug ben en het lijkt of mijn fiets vanzelf gaat. Zelfs een wat steiler stuk door het bos gaat bijna vanzelf. Wat is het hier mooi.
Moe en voldaan kom ik in Revin aan. Ik heb ‘s middags meer dan 20 km gefietst.

Het VVV is gesloten, de kerk gesloten. Het is 16.30 het gemeentehuis gesloten evenals de camping. Enkele bewoners geven mij te kennen dat mijn enige optie echt een hotel is.
Dat moet dan maar, ik laat mijn geluksgevoel hier niet door bederven en, eerlijk is eerlijk, het is goedkoper dan mijn B&B in Jodoigne.
Door mijn goede lunch kan ik het nu doen met een paar croissantjes zodat het budget nog enigszins binnen de perken blijft. Maar eigenlijk mis ik meer het contact met mede pelgrims.