Donderdag 13 maart: Weer genieten van de Maas

Begonnen met een goed ontbijt.
De eigenaresse vond dat ik meer moest eten voor deze tocht. Maar ik vind dit: officieel ik heb last van fietsziekte. Als ik normaliter thuis ontbijt en direct moet autorijden heb ik last van wagenziekte. Ik merk nu dat ik dit ook op de fiets heb. Ik hoor jullie lachen maar volgens mij kan dit echt. Op de fiets last hebben van wagenziekte. Dus geen overdadig ontbijt. Omdat zij bleef aan dringen heb ik maar wat chocolade broodjes e.d. in mijn rugzak gedaan, ook niet gek voor de eerste pauze.
Zij informeert naar mijn route. Ik wil via Mazure weer terug op de route komen. Ik zou dan onder Rocroi uitkomen. Zij schudt haar hoofd en ik begrijp dat zij dit te zwaar vindt.

Later als ik de weg vraag om uit dit dorpje te komen, wat veel groter is dan ik dacht, zeggen twee vrouwen dat ik veel courage heb. Ik word nu toch wel een beetje argwanend en besluit het symbolisch voor een derde keer te vragen. Deze meneer spreekt goed Nederlands en raadt het mij ook af. Steil omhoog en steil omlaag. Het is beter langs de Maas te blijven fietsen of lopen.
Ik overweeg. Langs de Maas is zeker 15 km om en ik kan op de kaart de aansluiting op de route niet goed vinden en dat betekent geen betaalbaar pelgrimsonderdak. Aan de andere kant steil omhoog en omlaag betekent lopen en de vraag is of ik dit wel aankan en of dit in tijd niet gelijk is. Als ik Signy d'abbey op de fiets zou kunnen halen, zit ik weer op de route.

Ik kies voor de Maas. Heerlijk, de ganzen kwetteren weer vrolijk om mij heen. Er is maar een weg, geen auto's, de zon schijnt weer volop en het is gewoon genieten. Waarom dit geen Compostelaroute is snap ik niet. Zouden ze in de Middeleeuwen ook niet langs het water gelopen hebben in plaats van heuveltje op en af zonder bewoning?
De dorpjes liggen er soezerig bij. Campings en picknickplaatsen zijn nog dicht. Af en toe een huis of kasteeltje midden in het bos of langs het water. Een met een heuse appelboomgaard en alle bomen vol met appels.

Voor de nieuwsgierigen onder jullie wil ik wel vertellen dat ik nog steeds last heb van wat zadelpijn. Op fietsen had ik natuurlijk niet getraind. Ik heb inmiddels wel zo'n fietsbroekje gekocht maar mijn huis tuin en keukenzadel heeft voor aardig wat kleur gezorgd op dat deel van mijn lijf. Daarom mijn rustpauzes voor been en de rest.

Ik heb net een rustpauze achter de rug als ik een man in wandeloutfit en met matje op een bankje zie zitten. Nieuwsgierig rijd ik voorbij, een Compostelaganger? Dat is nu het voordeel van lopen. Je blijft dan staan maar ik ben er al voorbij voordat ik het weet. Weer stoppen? Ik moet nog wel een eindje. Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik fiets terug. En ja hoor. Nico, afkomstig uit Nijmegen en lopend naar Compostela.
We hebben een genoeglijk half uurtje. Ook hij is van de route afgeraakt en geniet van deze route en, net als ik, van de ganzen. Hij is vol bewondering dat ik met de fiets het pad vanuit Dinant heb gevolgd. Hij pakt zijn foto's van de ronding van de rots erbij. Als ik de foto's zie schrik ik zelf ook wel een beetje. Was het echt zo smal? Maar door mijn fiets niet op het pad maar in het water te plaatsen had ik waarschijnlijk juist meer steun gehad dan hij. Ook voor hem is niet duidelijk hoe dit pad langs de Maas eindigt en wij daarna aansluiting op de route kunnen vinden. Hem zal dat in ieder geval vandaag niet meer lukken en voor mij is dit nog de vraag.

Het pad eindigt in Charleville Mezieres. Ik besluit het centrum en de VVV op te zoeken. Ik ben moe. Wat een dorpje leek blijkt een heuse stad te zijn. Mijn gedroomd eindpunt is in ieder geval te ver. Als ik bij de VVV aangeef dat ik 45 euro teveel vind voor een overnachting, word ik wat kortaf doorverwezen naar een hotel in de nabijheid. Daar zouden goedkope kamers zijn maar voor een goedkope overnachting gingen ze niet bellen. Gites of andere overnachtingsmogelijkheden waren volgens de VVV allemaal duurder. Ik dus op zoek naar het hotel en wat bleek: het was duurder dan het adres van de VVV, 48 euro. Ik besloot toch maar te blijven. Teruggaan had volgens mij weinig zin.
Alhoewel de fiets eigenlijk binnen niet paste, mocht hij wel binnen staan en ik viel languit op bed.

Hoe ik morgenochtend de stad uit moet komen hadden ze mij bij de VVV ook niet kunnen vertellen. Ik kreeg een handvol foldertjes en daar snap ik geen biet van. Maar dat is echt zorgen voor morgen. Ik hoop wel voor Nico dat hij morgen niet in de stad terecht komt. Hoe gezellig deze stad er ook uitziet, een pelgrimsgeest hebben ze er in ieder geval niet, tenminste bij de VVV, als wandelaar of fietser ben je geen interessante klant.
Maar ik mag niet mopperen. Het was weer een mooie dag en met Nico heb ik mijn pelgrimsmoment vandaag dubbel en dwars gehad.