Zondag 16 maart: Lachstuip onderweg naar Reims
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
16 Maart 2014 | Frankrijk, Reims
Ik wil bijtijds weg, op naar Reims. Ik voel mijn been wel na de zware etappes waar ik toch veel gelopen heb en verheug mij op de rustdag daar.
Ik kies voor de wandelroute en ben al gauw op de Romeinse Heirbaan. Sinds de Romeinse tijd is daar ook niets meer aangedaan. Of toch wel: aangegeven paadjes zijn inmiddels ingezaaid en geen paadjes meer.
Het is weer stralend blauw, de vogels zingen rondom mij en er huppelt ineens een haas voor mij langs.
In de jaren 70 was er een liedje van iemand die per ongeluk door de muziek een kerk binnenkwam en daar ongemerkt tot een gebed kwam. Iedereen heeft zijn eigen camino, ik deze zondagmorgen mijn eigen zondagsdienst.
Opeens schiet ik in een onbedaarlijke lachbui. Zie mij nu eens lopen in een geheel verlaten landschap, vroege zondagmorgen, geen mens te zien, op een hobbelig stenig oeroud landweggetje. De kans dat ik hier een lekke band krijg is reëel. Ik kan geen band plakken. Ik heb altijd gedacht dat dit feministje wel iemand lief kan aankijken, moet er natuurlijk wel iemand langskomen, nihil kans. Ik heb wel plakspullen maar ik heb geen pomp!!!! Als ik mij dit realiseer kan ik echt niet stoppen met lachen. Op een stapel hooiblokken kom ik bij en vrolijk vervolg ik mijn weg.
Onderweg gaat het een paar keer fout. Ik moet echt leren beter op de kaartjes te letten en niet alleen op de, soms foute, beschrijving.
Tegen 14.00 uur ben ik in Reims. Helaas is er van het St. Jacquesgenootschap niemand aanwezig Zij beginnen morgen pas. Wel krijg ik vast een mooie stempel.
De VVV regelt mijn onderdak bij het Cis.
Ik kom op een kamer van 4. Op een van de bedden ligt het gele boekje, de route van de Via Campaniensis. Wie?
Een nieuw gezicht Leen. Zij is 3 weken geleden gestart vanuit Brasschaat bij Antwerpen en loopt voor artsen zonder grenzen. Zij heeft Theo en Loes ontmoet die tegelijkertijd met mij in Dinant waren.
We lachen veel samen, vooral met ons Taiwanees kamergenootje, die wij proberen uit te leggen wat wij doen, dat men in België twee talen en op sommige plekken ook Duits praat. Dat Leen en ik elkaar wel goed begrijpen maar dat Nederlands echt geen Vlaams isn net zoals Zuidafrikaans geen Nederlands is. Volgens mij zijn we officieel gek verklaard.
Ik ga eten in een door Leen aanbevolen restaurantje en dat is terecht.
Zij gaat vroeg naar bed omdat zij verder gaat. Ik ga morgen lekker van Reims genieten maar nu ook wel naar bed. Toch bijna de hele route gelopen vandaag.
Ik kies voor de wandelroute en ben al gauw op de Romeinse Heirbaan. Sinds de Romeinse tijd is daar ook niets meer aangedaan. Of toch wel: aangegeven paadjes zijn inmiddels ingezaaid en geen paadjes meer.
Het is weer stralend blauw, de vogels zingen rondom mij en er huppelt ineens een haas voor mij langs.
In de jaren 70 was er een liedje van iemand die per ongeluk door de muziek een kerk binnenkwam en daar ongemerkt tot een gebed kwam. Iedereen heeft zijn eigen camino, ik deze zondagmorgen mijn eigen zondagsdienst.
Opeens schiet ik in een onbedaarlijke lachbui. Zie mij nu eens lopen in een geheel verlaten landschap, vroege zondagmorgen, geen mens te zien, op een hobbelig stenig oeroud landweggetje. De kans dat ik hier een lekke band krijg is reëel. Ik kan geen band plakken. Ik heb altijd gedacht dat dit feministje wel iemand lief kan aankijken, moet er natuurlijk wel iemand langskomen, nihil kans. Ik heb wel plakspullen maar ik heb geen pomp!!!! Als ik mij dit realiseer kan ik echt niet stoppen met lachen. Op een stapel hooiblokken kom ik bij en vrolijk vervolg ik mijn weg.
Onderweg gaat het een paar keer fout. Ik moet echt leren beter op de kaartjes te letten en niet alleen op de, soms foute, beschrijving.
Tegen 14.00 uur ben ik in Reims. Helaas is er van het St. Jacquesgenootschap niemand aanwezig Zij beginnen morgen pas. Wel krijg ik vast een mooie stempel.
De VVV regelt mijn onderdak bij het Cis.
Ik kom op een kamer van 4. Op een van de bedden ligt het gele boekje, de route van de Via Campaniensis. Wie?
Een nieuw gezicht Leen. Zij is 3 weken geleden gestart vanuit Brasschaat bij Antwerpen en loopt voor artsen zonder grenzen. Zij heeft Theo en Loes ontmoet die tegelijkertijd met mij in Dinant waren.
We lachen veel samen, vooral met ons Taiwanees kamergenootje, die wij proberen uit te leggen wat wij doen, dat men in België twee talen en op sommige plekken ook Duits praat. Dat Leen en ik elkaar wel goed begrijpen maar dat Nederlands echt geen Vlaams isn net zoals Zuidafrikaans geen Nederlands is. Volgens mij zijn we officieel gek verklaard.
Ik ga eten in een door Leen aanbevolen restaurantje en dat is terecht.
Zij gaat vroeg naar bed omdat zij verder gaat. Ik ga morgen lekker van Reims genieten maar nu ook wel naar bed. Toch bijna de hele route gelopen vandaag.
-
17 Maart 2014 - 18:34
Roel:
Hoi Tineke.
Vol bewondering en respect hoe jij jou Camino doet?
Geniet altijd van de prachtige belevenissen en mooie foto's die je maakt.
Hopelijk gaat die vervelende blessure je niet meer plagen.
Wens je nog een Buen Camino.
P.S. Het lied is van D.C. Lewis en heet Mijn Gebed.
-
17 Maart 2014 - 22:41
Marja:
Nou Tineke, het gaat volgens mij nog steeds niet van een leien dakje. Problemen met de route had je wel verwacht. Maar moest jij niet 4 weken rustig aan doen met je been?
Je hebt in ieder geval mooie ontmoetingen (behalve met VVV's en dichte kerken).
Groetjes Marja -
18 Maart 2014 - 14:01
Marja Broekhuis:
Hallo Tineke! wat geweldig dat je helemaal naar Santiago gaat lopen. Ik hoorde het al van Netty en heb nu van haar dit reisverslagadres gekregen ga je nu zeker volgen.Ik wens je heel veel succes!Groetjes Marja (oude buurvrouw )
-
20 Maart 2014 - 20:26
Tineke Ten Bulte:
Ha ha twee marja, s
ik doe welrustig aan omdat ik niet meer fiets, probeer ik althans, dan ik normaal zou lopen maar hetzijn niet de kilometers maar het heuveltje op en af dat zatniet in onze training ha ha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
