Donderdag 20 maart eindigt in het bejaardenhuis
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
20 Maart 2014 | Frankrijk, Sézanne
Slaap in een bejaardentehuis. Het verhaal komt morgenvroeg, op mijn kamer geen wifi, wel een zeiltje en we moesten van een nonnetje echt naar bed.
En dit is de rest van het verhaal:
Donderdag 19 maart
Leen en ik besluiten de ochtendmis mee te maken. Totale aanbidding staat centraal. De kern van deze gemeenschap blijkt ook veel spirituele bijeenkomsten te verzorgen. In de dienst krijgen we tot onze verrassing de pelgrimszegen.
Na het ontbijt op weg naar Sezanne. Ongeveer 25 km. Gelet op gisteren en het resultaat in mijn benen kies ik toch voor de weg.
Deze is minder druk dan de weg naar Epernay, wel op en af waardoor ik toch hoop meer te kunnen fietsen dan met de fiets te lopen.
Het ritme komt er snel in: lopend omhoog en fietsend omlaag als het hellingspercentage dit toe laat want ook nu de borden met 10%.
In Soizy tref ik Leen weer als ik bij een muurtje in de zon pauze houdt. Zij vertelt inderdaad dat ik de goede beslissing genomen had. De weg door het bos was gelijk aan die van gisteren maar nu met klimmen en dalen We weten dat we op het zelfde adres slapen en Leen loopt door terwijl ik nog even rust. Ik reken aan de hand van de km paaltjes uit dat ik circa 100m vlak rijdt en dat er een top zit binnen de km.
Onderweg stop ik bij een mooi kasteeltje. Ik wring mijn hand door het hek om een foto te maken zonder dit hekwerk. Moeizaam haal ik mijn hand terug en het hek zwaait open, ik schrik mij suf. Achter mij komt een auto aan en het hek gaat daardoor automatisch open en daarna weer dicht. Maar wat als mijn hand daar nog inzat?
Om circa 14.00 ben ik in Sezanne. Ik wil eerst lekker lunchen. Kan nog zegt de man - Nee zegt de vrouw. Ik kijk waarschijnlijk heel zielig, ik wil weer eens echt lunchen. Ze krijgt medelijden en als ik de salade van de dag wil kan ik die krijgen. Ik smul met twee flesjes cola.
Ik word prettig onthaald bij de Foyer van Francoise de Sales.
Dit blijkt een verzorgings- en bejaardenhuis te zijn in een vroeger klooster. Het gebouw is nieuw en modern en het personeel is een mix van nonnen en leken.
Een non brengt mij, zonder dat ik dat vroeg, naar een ruimte waar ik mijn schoenen kon schoonmaken. Ik geef dan ook maar mijn fiets een beurt. Beide zien er echt niet uit.
Later krijg ik bij het VVV een hele mooie stempel. De jongen die daar werkt vertelt vol trots dat deze stempel nieuw en speciaal gemaakt is. Hij maakt zich helemaal bewonderingswaardig als hij speciaal voor mij een fietsroute naar Troyes uitdoktert - leve de computer - die niet over de drukke B-weg gaat maar over kleine weggetjes die wel te fietsen zijn. Mijn eigen camino.
In de naast gelegen kerk zijn een aantal jakobsschelpen te vinden.
In het verzorgingshuis worden Leen en ik volgestopt met eten, we moeten kracht op doen.
Ook worden we om 21.00 uur naar onze kamer gestuurd, bedtijd.
En op het elektrisch verstelbare bed ligt natuurlijk wel een zeiltje.
Maar dit zou toch bij ons ondenkbaar zijn, mensen opvangen in een verzorgingshuis. En de manier waarop! Zelfs wifi! Hulde
En dit is de rest van het verhaal:
Donderdag 19 maart
Leen en ik besluiten de ochtendmis mee te maken. Totale aanbidding staat centraal. De kern van deze gemeenschap blijkt ook veel spirituele bijeenkomsten te verzorgen. In de dienst krijgen we tot onze verrassing de pelgrimszegen.
Na het ontbijt op weg naar Sezanne. Ongeveer 25 km. Gelet op gisteren en het resultaat in mijn benen kies ik toch voor de weg.
Deze is minder druk dan de weg naar Epernay, wel op en af waardoor ik toch hoop meer te kunnen fietsen dan met de fiets te lopen.
Het ritme komt er snel in: lopend omhoog en fietsend omlaag als het hellingspercentage dit toe laat want ook nu de borden met 10%.
In Soizy tref ik Leen weer als ik bij een muurtje in de zon pauze houdt. Zij vertelt inderdaad dat ik de goede beslissing genomen had. De weg door het bos was gelijk aan die van gisteren maar nu met klimmen en dalen We weten dat we op het zelfde adres slapen en Leen loopt door terwijl ik nog even rust. Ik reken aan de hand van de km paaltjes uit dat ik circa 100m vlak rijdt en dat er een top zit binnen de km.
Onderweg stop ik bij een mooi kasteeltje. Ik wring mijn hand door het hek om een foto te maken zonder dit hekwerk. Moeizaam haal ik mijn hand terug en het hek zwaait open, ik schrik mij suf. Achter mij komt een auto aan en het hek gaat daardoor automatisch open en daarna weer dicht. Maar wat als mijn hand daar nog inzat?
Om circa 14.00 ben ik in Sezanne. Ik wil eerst lekker lunchen. Kan nog zegt de man - Nee zegt de vrouw. Ik kijk waarschijnlijk heel zielig, ik wil weer eens echt lunchen. Ze krijgt medelijden en als ik de salade van de dag wil kan ik die krijgen. Ik smul met twee flesjes cola.
Ik word prettig onthaald bij de Foyer van Francoise de Sales.
Dit blijkt een verzorgings- en bejaardenhuis te zijn in een vroeger klooster. Het gebouw is nieuw en modern en het personeel is een mix van nonnen en leken.
Een non brengt mij, zonder dat ik dat vroeg, naar een ruimte waar ik mijn schoenen kon schoonmaken. Ik geef dan ook maar mijn fiets een beurt. Beide zien er echt niet uit.
Later krijg ik bij het VVV een hele mooie stempel. De jongen die daar werkt vertelt vol trots dat deze stempel nieuw en speciaal gemaakt is. Hij maakt zich helemaal bewonderingswaardig als hij speciaal voor mij een fietsroute naar Troyes uitdoktert - leve de computer - die niet over de drukke B-weg gaat maar over kleine weggetjes die wel te fietsen zijn. Mijn eigen camino.
In de naast gelegen kerk zijn een aantal jakobsschelpen te vinden.
In het verzorgingshuis worden Leen en ik volgestopt met eten, we moeten kracht op doen.
Ook worden we om 21.00 uur naar onze kamer gestuurd, bedtijd.
En op het elektrisch verstelbare bed ligt natuurlijk wel een zeiltje.
Maar dit zou toch bij ons ondenkbaar zijn, mensen opvangen in een verzorgingshuis. En de manier waarop! Zelfs wifi! Hulde
-
21 Maart 2014 - 09:19
Marian:
Hoi Tineke. Zo gaat dat dus als je oud en bejaard bent. Rust, reinheid en regelmaat. Lang leve de nonnetjes.
Hier regent het, na een dag vol warmte en zonneschijn. Even dacht ik dat het echt voorjaar zou worden. Alles begint uit te komen, blaadjes aan de bomen, bloesem aan de bomen, vlinders in de tuin.
Ik hoorde vanochtend op het nieuws dat volgende week weer vorst in de nacht wordt verwacht.
Ik wens jou een fijne fietstocht en hoop dat het weer bij jou goed is.
Groetjes Marian -
21 Maart 2014 - 11:37
Pin-Jou:
Hey, Tineke! I'm waiting for you in Troyes! Call me or send me email anytime if you arrive!! I would like to have a cup of coffee with you! -
21 Maart 2014 - 14:21
Marja:
Beste Pin-Jou,
Tineke drinks no coffee only tea.
Marja
-
21 Maart 2014 - 22:00
Pin-Jou:
haha thanks for telling that! -
22 Maart 2014 - 19:48
Michèle Cortès:
Vandag ben ik te Allemanche, morgen Savières, en maandag Troyes. Mischien A+ Michèle -
23 Maart 2014 - 09:55
Els:
Hoi Tineke, erg gelachen om je verslagen, wat maak je mee zeg. In ieder geval verandert iedere dag je perspectief, en ik zie hoe mooi en uitdagend noord Frankrijk is voor het feministische pelgrimmetje....Dank je ! -
23 Maart 2014 - 13:23
Tineke Ten Bulte:
Monday Y am 16.oo uur before the cathedraal so we can drink something all together
oke dus voor alle maal maandag ben ik om 16.00 uur voor de kathedraal om samen wat te drinken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
