Donderdag 27 maart: Een bijzondere dag

Weer een strak blauwe lucht dus gelijk maar het jasje uit ook al omdat het meteen met een behoorlijke klim begint op weg naar Bernouil. De velden zijn nog wel wit gekleurd van de bevroren rijp.
Al snel ligt Roffey diep onder mij en begint mijn telefoon ineens te piepen. Gisteravond geen netwerkverbinding en nu ineens, boven de huizen, wel weer.
Gisteravond is er thuis iets heugelijks gebeurd. Ik kreeg allemaal felicitaties en wist zelf niet waarom. Het maakte wel dat ik zo onderste boven was dat ik echt niet doorliep.
Het landschap zelf was ook erg mooi alsof je op het topje van de wereld liep.
Het enige geluid, naast de vele vogels, kwam van de HSL-trein. Ik vroeg mij af of ik een soort HSL-trein ben voor hen.
In Bernouil, op de trappen van de Jacobus kerk, kwam ik weer tot rust.
Het dorp totaal verlaten, de kerk natuurlijk dicht maar zoveel vogels dat die door de telefoon voor anderen boven het gesprek uit te horen waren.
Op mijn gemak eerst naar Vezannes en toen via de route Chablis naar Chablis. Een tocht door bossen en natuurlijk de wijnvelden van Chablis. Op de wijnvelden wordt al druk gewerkt, veel handmatig, met hier en daar een tractor op hoge poten die als een soort spin door de velden rijdt.
Chablis, in mijn gedachten een welvarend dorp met imposante huizen, allemaal dankzij de wijn. Niets is minder waar. Eigenlijk bijna hetzelfde beeld als elders. Veel oude huizen, verfloos, dichte luiken. Het enige verschil zijn de vele uithangborden aan de vaak haveloze gevels. Achter die gevels gaan dus de befaamde wijnhuizen schuil.
Een bezoek aan een wijncave valt nu niet in de planning en 12 flessen wijn passen ook niet in mijn rugzak
Omdat alles tot 15.00 uur dicht bleef toch maar verder gegaan.

Bij een zeer goed VVV kreeg ik nog een andere kaart met daarop de St. Jacobus wandelroute maar ook kleine, geasfalteerde weggetjes. Deze weggetjes, aangelegd tussen de wijnvelden, zijn zeer geschikt voor mij en ik kan de wandelroute nagenoeg volgen. Alleen wijn wordt op hellingen verbouwd; het is dus weer hellinkje op en af.
Bij het VVV regelen ze ook mijn overnachting in St. Cyr les Colons.
Ik had dit zelf ook al geprobeerd maar kreeg dan steeds een zeer boze dame aan de lijn die zo tierde in het Frans dat ik daar niets van begreep. Het bleek dat er een foutief telefoonnummer in het routeboekje stond. Die arme mevrouw werd plat gebeld door pelgrims, die haar totaal niet begrijpen maar gewoon een bed willen om te slapen en zij heeft geen idee waarom iedereen bij haar wil slapen. De mevrouw van het VVV en ik kunnen er in ieder geval wel om lachen.

De kerk in Prehy staat echt tussen de wijnvelden. Ook hier Gods zegen over Gods akkers.
Met mijn laatste energie beklim ik de heuvel naar St. Cyr les Colons.
Daar word ik heel plezierig ontvangen en naar het gemeentelijk onderkomen gebracht
Een hele leuke gite met gratis een wasmachine en droger.
Gauw douchen en hup alles erin.
En voor de vierde keer treffen Leen en ik elkaar weer.
Ook Kathy, die een tijdje met Petra heeft gelopen is hier. De kerk wordt speciaal voor ons opengedaan om te bezichtigen.
Leen en ik besluiten samen te koken; het wordt zelfs een viergangen diner.
Met de wijn van Kathy sluiten we deze bijzondere dag heel passend af.