Maandag 31 maart: Middeleeuws pelgrimsonderkomen

‘s Morgens om 7.30 uur begon de dag met een gezamenlijke pelgrimszegen in de huiskapel van Maison Madeleine. Dit blijft heel bijzonder, zeker omdat we nu ook met steeds meer zijn.
De Franciscaner pater herkende mijn polsbandje, wat ik in Meegen van de Fransiscanen aldaar had gekregen.
Daarna klusjes - was doen, rugzak opruimen - totdat het postkantoor open gaat.
Cathy en ik zijn de enigen; de rest is vertrokken.

Dan nodigt Jerome ons uit om beneden te kijken. We lopen nu de wenteltrap naar beneden af en komen in een onderaardse, gewelfde ruimte. Hier sliepen in de Middeleeuwen gewoon op de aangestampte aarde gemiddeld 1500 pelgrims, elke nacht. Steeds weer anderen want als je niet ziek was mocht je maar 1 dag blijven en zieken gingen naar het hospitaal. Ik word er stil van. In de nissen zie je nog de plekken van de kookvuren.
En dan maar mopperen als je met 16 man slaapt.
Op de binnenplaats in de zon probeer ik het mij nog steeds voor te stellen: een onafgebroken stoet van mensen, slapen op donkere, koude, tochtige plekken, een homp brood, een nap pap of soep maar dezelfde lokroep als die wij ervaren.

Mijn pakje is gearriveerd, snel maak ik mijn retourpakje ook in orde. Ik heb een St. Jacques- beeldje gekocht en wat ansichtkaarten, die Wim dan kan bezorgen. Ik stippel mijn route uit: ik wil in 3 dagen in Nevers zijn. Maar eigenlijk besteed ik het grootste gedeelte van de dag nog lekker aan het wandelen in Vezelay en de vesperdienst. Tenminste, dat dacht ik, want samen met Hubert, inmiddels met Petra ook gearriveerd, was ik veel te vroeg omdat er een gewone mis bleek te zijn. Helemaal niet erg want ook nu weer de bijzondere muziek en ambiance.

‘s Avonds vertelde Jerome dat we ‘s morgens om 7.00 uur door de zusters en broeders waren uitgenodigd om in de basiliek de pelgrimszegen te krijgen. Dat wordt dus echt vroeg op.