Dinsdag 15 april: Honderden jaren terug in Aureil
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
15 April 2014 | Frankrijk, Aureil
Het doel vandaag is in ieder geval St. Leonard de Noblat. Mijn voortvarende gastvrouw heeft daar al een slaapplek geregeld maar eigenlijk zou ik nog iets dichterbij Limoges willen overnachten.
Ik kijk nog even in het kerkje in Les Billanges. De kerken zijn nu vaak wel open maar soms staan de kostbaarheden netjes achter slot en grendel, zo ook hier.
Genieten van de brug en het uitzicht bij de brug van Dognon. Maar dan…… De routebeschrijving maakt duidelijk dat dit echt niet met de fiets - ook niet aan de hand - te doen is. Ik blijf dus maar op de weg in plaats van holle zandwegen. Omhoog op asfalt lopend met de fiets is moeizaam maar zandpaden lukt echt niet.
Bij Le Chatenet en Dognon pak ik de route weer op om die toch ook weer te verlaten.
Ik laat Luzac liggen en kom van de andere kant dan Saint Leonard de Noblat binnen. Ook dit stadje ligt bovenop een heuvel en de koninklijke kapittelkerk is van veraf zichtbaar.
Het is dan ongeveer 12.30 en alles zit potdicht.
Alleen de kerk is open en hoewel ik ook hier weer onder de indruk raak van de pilaren en het koepelgewelf, vind ik het toch minder. Wel aandacht voor de route naar Compostella: in plaats van palmpaasstokken zie ik allemaal versierde Pelgrimsstokken.
Mijn gastvrouw zou pas om 16.00 uur thuis zijn. Ik heb geen zin om te wachten totdat de winkels open zijn en wellicht de stad wat levendiger wordt. Zelfs de terrasjes zijn leeg.
Ik besluit dus om door te gaan naar Aureil. Ik bericht mijn gastvrouw dat ik niet kom en spreek het antwoordapparaat in voor in Aureil.
Via oude Romeinse wegen loop ik deze toch wel historische stad uit.
Ik loop ook langs een porseleinfabriek. Helaas is daar van de buitenkant niets van te zien.
Het paadje wat ik nu omhoog moet is onbegaanbaar voor mij. Ik zie op mijn kaartje dat, als ik even - nu ja even – omrij, ik bij La Chapelle weer op de route kan komen en dan maar alleen mooie steenweggetjes krijg.
Het lukt, het lopen omhoog valt mee en door de vele bomen loop ik regelmatig in de schaduw. La Chapelle verbaast mij: niets geen kapel maar wel een oud kasteeltje.
Een luid blaffende hond die wel los loopt en behoorlijk gromt maakt dat ik maar gauw doorga. De weg wordt vrolijk opgefleurd door hele mooie Compostellaborden en als ik tegen vieren in Aureil arriveer ben ik minder moe dan de voorgaande dagen.
Mijn gastvrouw haalt mij op bij de kerk. Mijn fiets is dan het probleem. Hij kan niet in de auto en dat ik naar de gîte fiets wil ze absoluut niet, te gevaarlijk! De fiets krijgt een ereplaatsje in de kerk! Die gaat op slot en morgenochtend voor mij weer open.
De gîte is een oude boerderij, ik ben hier alleen en waan mij honderden jaren terug. Mijn gastvrouw brengt mij eten en warm water. De douche is namelijk kapot.
De zoon van mijn gastvrouw is zelf ook naar Compostella gelopen en heeft een mooi boek geschreven. Ik lees dit lekker in de zon en binnen wordt een middeleeuws vuur opgestookt zo blijf ik, en ook het water, lekker warm.
De kamer heeft een kleine huiskapel met natuurlijk een beeldje van St. Jacques maar ook een kerststal. En een hele mooie bieb maar zoals elke avond om 9.00 uur vallen mijn ogen gewoon dicht.
Nog 14 km en ik ben in Limoges.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley