Zondag 25 mei: Gekkenhuis

Over zevenen wakker, dus later dan verwacht op pad. Gelukkig is de stad uit mooier dan de weg erin.
Maar ik loop niet lekker. Achillespees of hamstring, ik weet het niet maar het doet pijn.
Eerst maar wat zalf erop, schoen wat losser en dan toch maar een pijnstiller.
Langzaam wordt het beter en kan ik genieten van de omgeving.
Ik kan niet begrijpen waarom veel mensen de afstand tussen Burgos en Leon overbruggen per bus. Misschien ligt het aan het weer. Koel en droog, maar ik vind het helemaal niet eentonig en als dit de gevreesde hoogvlakte is, dan valt het mij reuze mee. De groene vlaktes, de steenformaties, de gebouwde rotstorentjes en, als vlammen in het groen, stroken rode klaprozen. De natuur op zijn mooist.

Bij het eerste dorp kom ik bekenden tegen vanuit Orison. Door mijn dag rust zit ik nu duidelijk weer in een andere groep.
Ik loop een tijdje met iemand uit Litouwen.

Bij het tweede dorpje loop ik de kerk binnen. Geen zondagsmis, maar wel een zestal mensen dat daar aan het oefenen is en het klinkt prachtig. Ik zit wel een halfuur te luisteren naar dit soloconcert voor mij .
Buiten gekomen zie ik tot mijn verbazing al een rij voor de herberg. Het is nog geen 12.00 uur, het is schitterend wandelweer en mensen stoppen al.
Veel mensen zijn vanochtend pas in Burgos begonnen, het is druk en men is bang geen slaapplaats te krijgen

Ik loop ondanks mijn rare been door.
Als Werner belt dat hij in Hornilos del Camino is en daar blijft, vraag ik hem wel voor mij een bed te reserveren. Achteraf de meest gelukkige beslissing van de dag.
Ik had nog 5 km verder gewild, maar aangekomen in Horrilas blijkt het een gekkenhuis. Alles vol.
De sporthal gaat open, extra bedden in het raadhuis. De bar kan ook de vele eters niet aan. Dankzij Werner heb ik een prima plek met avondeten en ontbijt.
Hopelijk is morgen mijn been beter want om uit deze mensen massa te geraken wil ik 29 km lopen.

Het avondeten in deze auberge is gezamenlijk en heel Europees met Fransen, Italianen, Duitsers en Silvana uit Oostenrijk. Zo gaat het, je raakt mensen kwijt en ontmoet weer nieuwe.
Op de slaapzaal nog even de discussies over raam wel of niet dicht. 10 mensen bij elkaar, wie wil dan het raam dicht!

Ik smeer nogmaals mijn beentje in en hoop op een beetje hulp van Jacobus.