Vrijdag 30 mei: Halverwege de camino in Spanje

Vandaag staat weer een wat langere etappe op het programma, namelijk van Calzadilla de la Cueza naar Sahagun. Deze etappe kent een aantal varianten, maar de afstand zal ongeveer 25 km zijn.

Mijn rechterbuurvrouw beschikt over zo’n mijnwerkers lamp met halogeenstralen, die mij vrolijk wakker maken alsof het midden op de dag is in plaats van voor zessen. Haar wraak waarschijnlijk, omdat ik vannacht geweigerd had het raam dicht te doen.
Buiten kwam net de zon op; helaas was ik te laat met mijn camera.

Net voor het eerste dorp kwam ik Leen en Toon weer tegen en liepen we samen verder.
De bar, waar ik mijn ontbijt had gepland, zag er in mijn ogen niet al te fris uit, dus nam ik afscheid en liep vlug verder. Ik had echt een goed gevoel en mijn beentjes wilden wel.
Voor San Nicolas kwam ik langs een onderkomen van de tempeliers. Hier had ik ook wel willen overnachten, heel mooi en een prima ontbijtje.
Liepen we gisteren in een file, nu zag ik verder niemand meer. Zowel de weg als het landschap waren weer veel mooier en met besneeuwde bergtoppen in de verte was ik helemaal in mijn sas.

Vlak voor Sahagun staat een kerkje met een poort. Precies middenin de poort zou het middelpunt zijn van de route door Spanje. Het is nu echt aftellen. Als het zo blijft, ben ik met ongeveer 3 weken thuis.
Hier kom ik ook een Spanjaard of Italiaan tegen. Korte broek, T-shirt, bergschoenen, kortom pelgrim. Vlak voordat we het stadje inlopen, gaat hij zich ineens verkleden. Overhemd over het T-shirt, pijpen aanritsen, andere schoenen, haren kammen.
Het blijft toch lachen onderweg.

Lachen doe ik ook met mijn onderkomen: prachtig oud huis en een kamer voor twee.
Daarna op zoek naar het klooster waar je een officieel bewijs krijgt dat je de helft in Spanje hebt afgelegd. Dit bewijs is zoveel mooier dan ik had verwacht dat het gelijk een probleem is: hoe houd ik dit zo mooi?
In de auberge zijn gelukkig enveloppen en zelf heb ik nog postzegels, dus op de post naar huis.

Het pelgrimsmenu geeft vanavond o.a. vissoep. Een goede keus met verse mosselen en oesters. Helaas gok ik verkeerd met het dessert: rijstebrij. Een van de weinige dingen die ik echt niet eet.
Ik mag van de ober iets anders uitzoeken, maar Werner wil ook wel ruilen.
Prima gelopen vandaag, heerlijk weer, lekker gegeten, wat wil ik nog meer?

Morgen wacht weer een zware etappe. De keus is 18 of 31 km. 31 is voor mij geen optie, dus 18 km met weinig mogelijkheden voor eten en drinken, dus zware rugzak maar dat zien we morgen wel weer.
Ik kruip onder gewone lakens.