Dag 19 - Gisteren een luierdag, nu aktie

Om 11.00 uur omhoog voor een Spaanse rondleiding over de daken van de kathedraal. Help, waarom wil ik dit?
De wenteltrap valt nog wel mee en dan staan we boven op een schuin dak met aflopende treden/dakbekleding en giert de wind om mijn kop.
Ik zie Jacobus nu niet vanaf het plein maar aan de achterkant en wel heel dichtbij. Gelijk maar een schietgebedje en gelukkig wat helpende handjes van een groep Engelse dames. Het uitzicht is natuurlijk prachtig.
Ik kreeg van Herman de tip om een steentje van het dak mee te nemen.
En ineens zie ik daar een steentje liggen, zwart. Hoe het daar gekomen is, weet ik niet maar deze is voor mij. Ik scharrel over de daken en geniet met een angstig kloppend hart.

's Middags met de eigenaar van mijn hostel naar de markt. Een overdekte versmarkt in een oud kazerne complex. En wat voor vers! Ik kijk mijn ogen uit bij de vishal. Zoveel wat ik niet ken of herken. Bij de lange schelpen die wij altijd scheermessen noemen, zie ik voor het eerst dat er iets levends in zit. Dat komt er als een slak in en uit. Komt voorlopig niet op mijn bordje, brrrr.
Doordat de eigenaar hier vaker komt krijg ik van alles te proeven en vooral bij de kaashal. Hij vertelt iedereen dat ik uit Holland kom. Natuurlijk moet ik dan hun kaas proeven, die is toch veel beter dan onze Hollandse. Ik moet gelijk aan de man denken van mijn vriendin Mariëtte. Hij zou hier dagen kunnen zoet brengen.

Als mijn begeleider weg moet, kinderen van school halen, besluit ik nog te blijven.
Ik scharrel nog een bordje vislekkers bij elkaar en wil daar graag een glas wijn bij. Dus niet, alleen als ik een fles neem. Een fles voor mij alleen, iets teveel van het goede. Ik sta naast twee jonge Engelsen. Ze bieden mij een glas aan uit hun fles. Ik diep een stuk kaas op en snij voor iedereen kaas erbij. Zij zijn geen camino-mensen maar erg geïnteresseerd en ik beantwoord al hun vragen. Ik zie het aan hun ogen, zij gaan ooit een keer ook.
Dan stijgt onze hilariteit ten top. Ook zij zijn met dezelfde rondleiding over de daken vanochtend mee geweest. Herkennen doen we elkaar niet, waarom niet? Net zo bang als ik geweest!

Nu moet ik toch echt nog vandaag mijn busticket naar Porto terug gaan regelen. Ik besluit direct naar de luchthaven te gaan en niet de allerlaatste bus te nemen.

Daarna wil ik nog even naar de huiskamer van het St. Jacobusgenootschap. Het is inmiddels al over vijf, eigenlijk al te laat.
Nee hoor, Marijke, de gastvrouw, is nog druk in gesprek met Netty, die net de Frances heeft gelopen. We besluiten 's avonds samen te eten en Marijke en ik komen erachter dat we enkele goede wederzijdse vrienden hebben. We eten zelfs met 4 Nederlandse vrouwen; zoveel heb ik er deze camino nog niet bij elkaar gezien. Netty wil nog doorlopen en ik geef haar mijn gids.

Daarna luisteren we nog samen naar de Spaanse muziekgroep op het plein en is dit wel een hele dag vol geweest.