Dag 11 – Een wonder in de kathedraal

Anna, de pensioneigenaresse, verraste ons vanmorgen met een super ontbijt: brood, smeerkaas, jam en boter.
Je kon duidelijk merken dat ze in België is geboren en opgegroeid.
Gisteravond had ze ook prima voor ons gekookt en samen met vijf Franse pelgrims (allemaal broers en zusters) heerlijk gegeten. Het was verbazend hoe makkelijk ze tussen Frans, Nederlands en Engels kon wisselen.
Het was zo gezellig dat we vergaten dat mijn was nog buiten hing. In het donker deze opgehaald en, wonder, vrijwel alles droog.

Het plensde echt toen we vertrokken dus mijn fluorgele cape aan en als de vliegende non op stap. Ik vind het super komisch dat steeds meer pelgrims met een paraplu lopen. Het idee dat je al die dagen zo'n ding in je rugzak meeneemt voor een dagje regen!

Ik filosofeer meer vandaag. Zoveel jonge stelletjes waarvan de jongens echt een ongelooflijk zware grote rugzak dragen en de meisjes van die dagrugzakjes. Emancipatie, ho maar op de camino en wel macho gedrag.
Vorig jaar druiven, nu walnoten, overal en menig pelgrim is druk aan het rapen en plukken.
Zo kom ik tegen drie uur in Lugo aan en jawel de laatste 100 km grens is gepasseerd.

Na een tijdje rust is het tijd om de stad te bekijken. Nog geheel omgeven door de oude stadsmuren en poorten zeker de moeite waard en de kathedraal is van buiten prachtig. Van binnen ook maar helaas, je kunt niet voor het hoofdaltaar komen. Deze is alleen vanaf de zijkant en door glas gedeeltelijk te zien. Ik baal behoorlijk want de schilderingen zien er heel mooi uit.
Ik loop naar het museumgedeelte voor een stempel en daar neemt een mevrouw mij mee naar de sacristie.
En dan het wonder. Ze vraagt of ik soms even voor het hoofdaltaar wil zitten en bidden. Ze opent een deur voor mij en in volle glorie kan ik het altaar aanschouwen
Het is magnifiek en ik raak ontroerd.
Dit is wat ik nodig heb.
Ik heb namelijk weer last van mijn been; met zo’n teken moet het wel goed komen.

In de sacristie hebben Esther en ik nog een leuk gesprek en krijg ik ook nog mijn stempel. Ondanks mijn pijn loop ik op wolken de kathedraal uit.