Dag 16: Voetstappen in het zand

14 kilometer naar Villanueva de Campeán

Ondanks het heerlijke, grote, vrijstaande bed met echte lakens niet goed geslapen. Drie vrouwen en één man op de kamer en een gesnurk, jawel, van de vrouwen.

Alles voor een ontbijt was klaargezet, maar aan de hoeveelheid gebruikte borden etcetera was duidelijk te zien dat ik de laatste was, tijd 7.15 uur.

Om half acht liep ik al buiten, zeker een half uur eerder dan gebruikelijk, maar helaas verspeelde ik deze tijd om vanuit het dorp op de route te komen. Links bij de kerk het grindpad op stond in mijn boekje. Het voelde niet goed, geen pijlen, niets. Toch maar terug. Gelukkig een man en ja, ik zat helemaal fout. Voor de kerk rechts het asfaltpad op. Weer een bedankje aan de uitgever, die een nieuwe uitgave helemaal niet nodig vindt omdat er in vijf jaar niets is veranderd.

Het is koud, vier graden en ik trek de handschoentjes van mijn vestje over mijn handen. De zon schijnt wel volop, maar de wind over de vlakte is guur. Het landschap en de weg zijn stukken mooier dan gisteren. Bomen, vergezichten, graangewassen en wijnstokken zover mijn oog reikt. In mijn routeboekje, ja dezelfde, stond dat er geen wijnteelt meer was in deze streek. Ook fout dus. Gisteren bij het heerlijke avondeten hadden we goede wijn, gewoon van het dorp zelf!

Ik mijmer en zie de vele voetstappen voor mij in het zand. Mocht ik twijfelen omdat er maar weinig pijlen zijn vandaag, zoveel voetstappen kunnen alleen maar van pelgrims zijn. Het doet mij toch wat, pelgrims al honderden jaren, die hun voetstappen hier hebben gezet. Karavanen met goederen en pelgrims. Maar ook Kelten, Romeinse legers, Moorse veroveraars. Allemaal op deze weg en nu mijn voetstappen. Een tractor rijdt langs en de man zwaait vriendelijk. Voetstappen vermorzeld in de tijd en door zijn banden. Morgen weer nieuwe.

In tegenstelling tot alles wat er in het boekje staat, is in dit dorpje maar één herberg. Hotel, bar en winkel gesloten. Gelukkig krijg ik van de herbergmevrouw een broodje. De herberg is super koud en ik zoek een plaatsje midden op straat in de zon. Mijn rugzak komt pas om half zes. Het kan erger.

Er is hier een wasmachine en sommige hebben daar al hun was ingestopt. Zou ik anders ook gedaan hebben. De wasmachine draait echter al vanaf 14.00 uur, dus nu al vier uur. Hij stopt niet, hij gaat niet open. Gelukkig hangen mijn sokken en ondergoed aan de lijn. De laatsten zijn soms de eersten.