Zaterdag 15 maart: Een oude bekende

Na het ontbijt eerst Signy l'Abbaye in.

Bij de supermarkt kom ik tot mijn verrassing Nico weer tegen. Hij vindt het ook leuk en we praten bij. Ook hij is in Charleville terechtgekomen. Zijn tentje mocht bij de sluiswachter en bij de VVV had hij in ieder geval een mooie stempel gekregen. Door mijn vermoeidheid had ik daar niet eens aangedacht. Hij was via de D2 de stad uitgelopen, de weg die ik ook had willen nemen. In de praktijk had dit dus weinig uitgemaakt: hij is heuvel op en afgelopen en ook hij was in gesprek gegaan met St. Jacobus. We moeten wel lachen om het feit dat ik met de fiets net zo snel ben als hij lopend. De meeste wandelaars hebben een stok, ik een fiets. Resultaat hetzelfde.
Samen lopen we naar de contactpersoon voor de stempel. Nico vertelde dat zij gisteren niet thuis was. Gelukkig maar dat ik gelijk het hotelletje in gegaan ben. Na de stempel gaan we weer uiteen. Nico wil op de GR blijven, niemand die hem weer vanaf krijgt, en ik op de Via Campaniensis. We weten zeker dat we elkaar weer zullen zien.
Inmiddels is de kerk open en kan ik een kaarsje opsteken voor een ernstig zieke vriendin van ons, Willemien.
Het miezert als ik terug loop naar het hotel, klaar voor vertrek.

Dus niet. Mijn fietssleutel is nergens te vinden. Drie kwartier later kan ik pas vertrekken. Voordeel: het is alweer droog. Ik ga eerst richting Rethel fietsen. Na gisteren toch mijn been ontzien.
Al gauw loop ik toch door een schitterend bos gebied. De hellingen zijn iets te zwaar voor mij maar het is ook te mooi om er zomaar doorheen te fietsen. Na 8 km kom ik bij het bord ‘Rethel 17 km’. Ik ben nu op dezelfde afstand waar ik gisteren gestopt was.

In Rethel de bijna standaardproblematiek. VVV dicht en ik word zelfs de autoweg opgestuurd als ik vraag naar de weg naar Reims. Ik zie de krantenkoppen al voor mij. Dus keer ik gauw op de oprit.
Ik zie een bordje Avancon, weet dat de route daar doorheen loopt en fiets dus die kant uit.
Na Avancon zie ik de bekende blauw/gele bordjes en besluit nog even verder te gaan. Afwisselend lopend en fietsen maar vooral genietend. Het is al laat in de middag, de horizon kleurt rood maar het is nog zo ongelooflijk fijn buiten dat ik helemaal geen zin heb om te stoppen.

Ik fiets/wandel door tot Bazancourt. 5 contactpersonen, 3 pelgrimsslaapgelegenheden, dat moet dus lukken.
Dus niet, alles is dicht. De eerste contactpersoon raadt mij aan de tweede te bellen en daar krijg ik een antwoordapparaat. Een voorbijgangster ziet mijn groeiende wanhoop en gaat helpen. Zij gaat voor mij bellen, helaas met hetzelfde negatieve resultaat. De burgemeester, de pastorie ze belt alles af. Uiteindelijk belt ze het hotel, wat dicht zit maar als ik geen maaltijd wil kan ik daar wel overnachten,
Prima! Ik heb nog stokbrood, bananen, een appel en een uurtje later lig ik al tussen de lakens.