Woensdag 26 maart: 'n Dag met een diep gouden rand
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
26 Maart 2014 | Frankrijk, Roffey
Stralend blauwe lucht. De zon schijnt al zo lekker dat ik direct al mijn jasje uit doe.
Het bos is schitterend. Waarschijnlijk door de regen van de laatste dagen, is ineens alles groen aan het worden. Zo’n licht groene waas die er alleen maar in het voorjaar kan hangen.
Ook nu is het pad soms onbegaanbaar en zitten mijn schoenen en fiets weer onder de modder maar dit geluksgevoel, de verbondenheid met de natuur stijgt daar boven uit.
Het bos doet mij denken aan de bossen rondom Rijssen waar ik zoveel van mijn vakanties heb doorgebracht. Het is daar dat ik als Amsterdams stadskindje mijn liefde voor de bossen heb ontdekt. Als vanzelf gaan nu mij gedachten uit naar mijn peetoom, die ons zo vaak op zijn wandelingen mee nam die ons leerde stil tezijn en leerde kijken.
Hij is een paar jaar geleden te vroeg overleden maar nu wandelt hij met mij mee op deze zonnige ochtend in dit schitterende bos. Als ik het bos verlaat veeg ik mijn tranen weg, niet van verdriet, wel van emotie.
Het is net 12.30 uur als ik in Ervy le Chatal aan kom, in feite de geplande overnachtingsplek. Doordat ik gisteren door ben gereden is het nu te vroeg en ben ik nog super fit. Dan de volgende halte: Flogny la Chapelle. Ik probeer daar vast naar toe te bellen maar krijg geen contact.
In Ervy le Chatal lukt het mij weer om via de verkeerde weg het dorpje te verlaten. Ik vond de kerk op afstand zo mooi dat ik waarschijnlijk na het fotograferen een verkeerde afslag heb genomen. De postbode helpt mij via het bos weer op de goede weg te komen.
Het zijn allemaal schitterende asfaltweggetjes, heel rustig door het bos en soms door ingedutte dorpjes. Ik weet dat velen dit verlaten platteland afschuwelijk vinden maar voor mij heeft het wel iets romantisch. Daar komt bij dat je in sommige dorpjes, gehuchtjes, ook wel nieuwbouw ziet.
Omdat ik teveel oostelijk ben gegaan, zie ik dat ik beter niet via Flogny la Chapelle kan gaan maar via het gehuchtje Maroles sur Lignières naar de volgende etappe plaats Roffey kan gaan. Ook daar zit een B&B en deze mevrouw neemt de telefoon wel op. Het moet dus gewoon zo zijn.
Tot mij verrassing kan ik bij Charrey het kanaal oversteken waardoor ik niet alleen een stuk afsnijd maar ook gewoon weer op de route zit. De embleempjes brengen mij bijna tot aan de voordeur.
Voor deze gastvrouw ben ik de eerste pelgrim die bij haar overnacht. Morgen komt er een echtpaar. Als dat Theo en Loes zijn, zou ik hen, door mijn verkeerd gaan vandaag, voorbijgegaan zijn. Ik heb wel een hele hoek afgesneden maar kan het mij niet voorstellen.
Dan neemt mijn gastvrouw, Martine, mij mee naar Tonnerre....... kan ik net niet meer zien op mijn kaart.
Behalve de bank en de supermarkt is daar ook nog een middeleeuwse bron met een overdekte wasplaats. De bron is kraakhelder en diep en in de muren zijn plekken waar vroeger de ketels werden verhit. Het was al een dag met een goud randje maar dit kleurt het nog dieper.
Martine is hier geboren en zij laat mij nog meer oude gebouwen zien.
Het is jammer dat dit niet op de route ligt en wat fijn dat zij mij zomaar spontaan hier mee naar toe neemt.
Het bos is schitterend. Waarschijnlijk door de regen van de laatste dagen, is ineens alles groen aan het worden. Zo’n licht groene waas die er alleen maar in het voorjaar kan hangen.
Ook nu is het pad soms onbegaanbaar en zitten mijn schoenen en fiets weer onder de modder maar dit geluksgevoel, de verbondenheid met de natuur stijgt daar boven uit.
Het bos doet mij denken aan de bossen rondom Rijssen waar ik zoveel van mijn vakanties heb doorgebracht. Het is daar dat ik als Amsterdams stadskindje mijn liefde voor de bossen heb ontdekt. Als vanzelf gaan nu mij gedachten uit naar mijn peetoom, die ons zo vaak op zijn wandelingen mee nam die ons leerde stil tezijn en leerde kijken.
Hij is een paar jaar geleden te vroeg overleden maar nu wandelt hij met mij mee op deze zonnige ochtend in dit schitterende bos. Als ik het bos verlaat veeg ik mijn tranen weg, niet van verdriet, wel van emotie.
Het is net 12.30 uur als ik in Ervy le Chatal aan kom, in feite de geplande overnachtingsplek. Doordat ik gisteren door ben gereden is het nu te vroeg en ben ik nog super fit. Dan de volgende halte: Flogny la Chapelle. Ik probeer daar vast naar toe te bellen maar krijg geen contact.
In Ervy le Chatal lukt het mij weer om via de verkeerde weg het dorpje te verlaten. Ik vond de kerk op afstand zo mooi dat ik waarschijnlijk na het fotograferen een verkeerde afslag heb genomen. De postbode helpt mij via het bos weer op de goede weg te komen.
Het zijn allemaal schitterende asfaltweggetjes, heel rustig door het bos en soms door ingedutte dorpjes. Ik weet dat velen dit verlaten platteland afschuwelijk vinden maar voor mij heeft het wel iets romantisch. Daar komt bij dat je in sommige dorpjes, gehuchtjes, ook wel nieuwbouw ziet.
Omdat ik teveel oostelijk ben gegaan, zie ik dat ik beter niet via Flogny la Chapelle kan gaan maar via het gehuchtje Maroles sur Lignières naar de volgende etappe plaats Roffey kan gaan. Ook daar zit een B&B en deze mevrouw neemt de telefoon wel op. Het moet dus gewoon zo zijn.
Tot mij verrassing kan ik bij Charrey het kanaal oversteken waardoor ik niet alleen een stuk afsnijd maar ook gewoon weer op de route zit. De embleempjes brengen mij bijna tot aan de voordeur.
Voor deze gastvrouw ben ik de eerste pelgrim die bij haar overnacht. Morgen komt er een echtpaar. Als dat Theo en Loes zijn, zou ik hen, door mijn verkeerd gaan vandaag, voorbijgegaan zijn. Ik heb wel een hele hoek afgesneden maar kan het mij niet voorstellen.
Dan neemt mijn gastvrouw, Martine, mij mee naar Tonnerre....... kan ik net niet meer zien op mijn kaart.
Behalve de bank en de supermarkt is daar ook nog een middeleeuwse bron met een overdekte wasplaats. De bron is kraakhelder en diep en in de muren zijn plekken waar vroeger de ketels werden verhit. Het was al een dag met een goud randje maar dit kleurt het nog dieper.
Martine is hier geboren en zij laat mij nog meer oude gebouwen zien.
Het is jammer dat dit niet op de route ligt en wat fijn dat zij mij zomaar spontaan hier mee naar toe neemt.
-
27 Maart 2014 - 08:58
Marian:
Hoi Tineke, wat leuk om je verhaal te lezen, vooral al die keren dat je fout bent gereden en het toch goed is gekomen. Ik vind wel dat er best veel mensen onderweg zijn. Dat had ik niet verwacht zo vroeg in het jaar. Wel leuk om te zien met wie je uiteindelijk de eindstreep haalt. Maar goed, onderweg zijn is eigenlijk het leukste deel van de reis. Wie weet mis je straks wel de afslag bij Santiago en zit je zo in Finisterre, haha.
Fijne tocht en lieve groet Marian -
27 Maart 2014 - 09:25
Gerry Vanden Beld:
Hoi Tineke, wat een super voorjaarsweer heb je zeg! Ook wij genieten ervan en wel in het Sauerland, op wandelvakantie. Als we hier de bergen beklimmen denk ik aan jou en je been, maar naar ik lees gaat het steeds beter. Veel groeten van Bertus en Gerry Bonne Route !!!
-
27 Maart 2014 - 12:21
Hans Peet:
Hallo Tineke,
Gefeliciteerd met jouw Koninklijke Onderscheiding. Je bent Lid in de Orde van Oranje Nassau geworden. Er is gisteravond in de raadzaal luid voor je ge-applaudiseerd.
Ik wens je een mooie tocht verder en tot ziens Tineke.
Hartelijke groet van de griffie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
