Zaterdag 29 maart: VEZELAY!
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
29 Maart 2014 | Frankrijk, Vézelay
Ik was beduidend vroeger dan anders. Wil ik normaal nog wel even sluimeren, nu hup mijn bed uit, op weg naar Vezelay.
Eerst weer een stukje langs het water, de Cure, en dan kom ik op een mooi asfaltpaadje. Aan een voorbijganger vraag ik of dat paadje doorloopt naar Arcy-sur-Cure. De man vraagt gelijk of ik op weg ben naar Compostela. Jacques heeft de tocht 2x gemaakt en even later nodigt hij mij uit voor een echt ontbijt; ik had wat restjes gegeten omdat de bakker pas een dorp verderop zit.
Als ik vertel dat ik in de gemeentelijke gîte heb geslapen, vraagt hij hoe het was. Het gebouw is splinternieuw en mooi maar werd naar de mening van Leen en mij heel slecht beheerd. Dat is jammer. De vuile lakens waren bijvoorbeeld bij de schone in de kast gepropt. Andere bedden niet afgehaald. Geen zakken in pedaalemmers maar het koffiezetapparaat was het ergst. Er zat een oude koffiefilter in met koffie, die mocht niet schoongemaakt worden omdat pelgrims die dan steeds weer konden opwarmen. Ik vertelde dit met enige gêne. Ik wilde niemand zwartmaken maar vond het jammer dat zo’n mooi onderkomen zou worden verpest of voorbij zou worden gelopen. Jacques vraagt of hij even mag bellen. Dit blijkt dus een telefoontje naar de burgemeester te zijn. Er komt vervolgens nog iemand en mijn hele verhaal wordt opgeschreven. Waarom wil ik toch altijd de wereld verbeteren? Want ruim een uur later kan ik pas verder.
Het paadje gaat inderdaad naar Arcy-sur-Cure. En even later stap ik bij de bakker naar binnen.
De bakkersvrouw begint een echt kletspraatje. Leen is daar ook geweest, amper een uur geleden. Hier snap ik niets van. Zij is veel eerder vertrokken, ik heb 2x ontbeten. Was mijn paadje dan zoveel sneller?
Op advies neem ik nu de weg vanaf de bakker. Mis, dus ik beland weer op een doorgaande weg en moet een beetje puzzelen om weer op de wandelroute te komen. Dat lukt in Val-Saint-Marie. Na dit dorpje moet ik een andere doorgaande weg oversteken en weer het bos in. Voor dat weggetje stopt een auto met daarin een veel oudere man en een jonge jongen. Ik zie de sticker van Leen maar voor het eerst voel ik mij niet op mijn gemak. Verderop zie ik nog een auto staan. Het is duidelijk een rendez-vous plek en zij zijn duidelijk niet blij met mij en mijn camera en ik besluit op de verharde weg te blijven. Vandaag dus weer mijn eigen camino.
Een moutainbiker adviseert wat wel en niet met mijn fiets kan en door de vele houthakkers kom ik van de ene weg op de andere.
Als ik dan ineens de kathedraal van Vezelay op afstand en heel hoog zie liggen, raak ik ontroerd. Ik ga dit gewoon redden.
Bij Asquins zit ik weer op de wandelroute maar besluit bij de Jacobskerk daar eerst te lunchen. Daar zit ik dan, bij een kerk waar de prediking voor de eerste kruistocht is begonnen. Op de heuvels rondom kan je je makkelijk de vele legers voorstellen en boven dit alles torent de kathedraal. Nog 2 km steil omhoog.
Ik volg nu ook principieel het wandelpad. De fiets duwend en sleurend naar boven.
De laatste 5 meter helpt een man mij met de fiets; ik kan echt niet meer maar het is gelukt!
Eerst mij melden bij de St. Maria Magdalena orde voor een slaapplek en dan naar het postkantoor voor mijn pakje. Dit zit dus dicht tot maandag 13.30 uur. Dit wordt dus rusten tot dan. Na de omzwervingen van vandaag en de klim omhoog ook wel nodig.
Ik dwaal door de kathedraal. Gebouwd voor de kruistochten en de duizenden pelgrims.
Licht van alle kanten maar bovenal groot, om alle pelgrims een plek te kunnen geven.
De Maria Magdalena crypte is klein maar men blijft hier geloven dat relikwieën van haar daar aanwezig zijn.
Maria Magdalena, Jeanne d’Arc, sterke, intrigerende vrouwen achter belangrijke mannen, lastig voor machthebbers en mannen. Voetnoten in de geschiedenis maar hier krijgt Maria Magdalena alle eer die zij toekomt.
Leen is inmiddels ook gearriveerd. Eerst bezoeken wij het St. Jacobusgenootschap en daarna trakteren wij ons op een heerlijke echte maaltijd, een glaasje echte Vezelaywijn en een toetjesdessert. Een welverdiend pelgrimsmaal.
Leen vertelt dat het eerste stuk erg lastig was geweest, smal nat en rondom een kloof. Ze had zich al zorgen gemaakt. Maar st. Jacobus heeft mij vandaag dus netjes van de route afgehaald.
Altijd als ik met meer op een kamer slaap, zet ik mijn telefoon op stil. Hier liggen we zelfs met 16 personen; voor het eerst tijdens de reis mannen en vrouwen samen. Sommige nerveus. Je kunt merken dat Vezelay een startpunt is.
Iedereen gaat vroeg naar bed, na mijn klim ik ook. En ja hoor, juist nu vergeet ik mijn telefoon en luid rinkelend klinkt die door de zaal. Direct gevolgd door verontwaardigde reacties. Ik vlieg met telefoon en al naar de douche. Helpt ook niet. Een man komt mij zeer boos vertellen dat ik in de zaal nog te horen ben. Dan maar het toilet in. Ik hoop dat zij mijn onderdrukt gelach niet hebben kunnen horen. Wel hoor ík later die man en nog een andere zo hard snurken dat een telefoon niet eens meer te horen zou zijn.
Eerst weer een stukje langs het water, de Cure, en dan kom ik op een mooi asfaltpaadje. Aan een voorbijganger vraag ik of dat paadje doorloopt naar Arcy-sur-Cure. De man vraagt gelijk of ik op weg ben naar Compostela. Jacques heeft de tocht 2x gemaakt en even later nodigt hij mij uit voor een echt ontbijt; ik had wat restjes gegeten omdat de bakker pas een dorp verderop zit.
Als ik vertel dat ik in de gemeentelijke gîte heb geslapen, vraagt hij hoe het was. Het gebouw is splinternieuw en mooi maar werd naar de mening van Leen en mij heel slecht beheerd. Dat is jammer. De vuile lakens waren bijvoorbeeld bij de schone in de kast gepropt. Andere bedden niet afgehaald. Geen zakken in pedaalemmers maar het koffiezetapparaat was het ergst. Er zat een oude koffiefilter in met koffie, die mocht niet schoongemaakt worden omdat pelgrims die dan steeds weer konden opwarmen. Ik vertelde dit met enige gêne. Ik wilde niemand zwartmaken maar vond het jammer dat zo’n mooi onderkomen zou worden verpest of voorbij zou worden gelopen. Jacques vraagt of hij even mag bellen. Dit blijkt dus een telefoontje naar de burgemeester te zijn. Er komt vervolgens nog iemand en mijn hele verhaal wordt opgeschreven. Waarom wil ik toch altijd de wereld verbeteren? Want ruim een uur later kan ik pas verder.
Het paadje gaat inderdaad naar Arcy-sur-Cure. En even later stap ik bij de bakker naar binnen.
De bakkersvrouw begint een echt kletspraatje. Leen is daar ook geweest, amper een uur geleden. Hier snap ik niets van. Zij is veel eerder vertrokken, ik heb 2x ontbeten. Was mijn paadje dan zoveel sneller?
Op advies neem ik nu de weg vanaf de bakker. Mis, dus ik beland weer op een doorgaande weg en moet een beetje puzzelen om weer op de wandelroute te komen. Dat lukt in Val-Saint-Marie. Na dit dorpje moet ik een andere doorgaande weg oversteken en weer het bos in. Voor dat weggetje stopt een auto met daarin een veel oudere man en een jonge jongen. Ik zie de sticker van Leen maar voor het eerst voel ik mij niet op mijn gemak. Verderop zie ik nog een auto staan. Het is duidelijk een rendez-vous plek en zij zijn duidelijk niet blij met mij en mijn camera en ik besluit op de verharde weg te blijven. Vandaag dus weer mijn eigen camino.
Een moutainbiker adviseert wat wel en niet met mijn fiets kan en door de vele houthakkers kom ik van de ene weg op de andere.
Als ik dan ineens de kathedraal van Vezelay op afstand en heel hoog zie liggen, raak ik ontroerd. Ik ga dit gewoon redden.
Bij Asquins zit ik weer op de wandelroute maar besluit bij de Jacobskerk daar eerst te lunchen. Daar zit ik dan, bij een kerk waar de prediking voor de eerste kruistocht is begonnen. Op de heuvels rondom kan je je makkelijk de vele legers voorstellen en boven dit alles torent de kathedraal. Nog 2 km steil omhoog.
Ik volg nu ook principieel het wandelpad. De fiets duwend en sleurend naar boven.
De laatste 5 meter helpt een man mij met de fiets; ik kan echt niet meer maar het is gelukt!
Eerst mij melden bij de St. Maria Magdalena orde voor een slaapplek en dan naar het postkantoor voor mijn pakje. Dit zit dus dicht tot maandag 13.30 uur. Dit wordt dus rusten tot dan. Na de omzwervingen van vandaag en de klim omhoog ook wel nodig.
Ik dwaal door de kathedraal. Gebouwd voor de kruistochten en de duizenden pelgrims.
Licht van alle kanten maar bovenal groot, om alle pelgrims een plek te kunnen geven.
De Maria Magdalena crypte is klein maar men blijft hier geloven dat relikwieën van haar daar aanwezig zijn.
Maria Magdalena, Jeanne d’Arc, sterke, intrigerende vrouwen achter belangrijke mannen, lastig voor machthebbers en mannen. Voetnoten in de geschiedenis maar hier krijgt Maria Magdalena alle eer die zij toekomt.
Leen is inmiddels ook gearriveerd. Eerst bezoeken wij het St. Jacobusgenootschap en daarna trakteren wij ons op een heerlijke echte maaltijd, een glaasje echte Vezelaywijn en een toetjesdessert. Een welverdiend pelgrimsmaal.
Leen vertelt dat het eerste stuk erg lastig was geweest, smal nat en rondom een kloof. Ze had zich al zorgen gemaakt. Maar st. Jacobus heeft mij vandaag dus netjes van de route afgehaald.
Altijd als ik met meer op een kamer slaap, zet ik mijn telefoon op stil. Hier liggen we zelfs met 16 personen; voor het eerst tijdens de reis mannen en vrouwen samen. Sommige nerveus. Je kunt merken dat Vezelay een startpunt is.
Iedereen gaat vroeg naar bed, na mijn klim ik ook. En ja hoor, juist nu vergeet ik mijn telefoon en luid rinkelend klinkt die door de zaal. Direct gevolgd door verontwaardigde reacties. Ik vlieg met telefoon en al naar de douche. Helpt ook niet. Een man komt mij zeer boos vertellen dat ik in de zaal nog te horen ben. Dan maar het toilet in. Ik hoop dat zij mijn onderdrukt gelach niet hebben kunnen horen. Wel hoor ík later die man en nog een andere zo hard snurken dat een telefoon niet eens meer te horen zou zijn.
-
30 Maart 2014 - 17:54
Carlo:
Ah, Vezelay... Dat is ook mijn bedevaartsoord. Geniet van Bourgondië Tineke! -
30 Maart 2014 - 19:16
Joke :
hoi tineke , leuk verslag ,wij zijn er heel veel jaren geleden ook geweest en vonden het heel mooi daar wat een klim naar boven, wij waren er alleen met de auto
nou nog veel sukses met de reis gr aat en joke -
31 Maart 2014 - 10:54
Marja:
Hallo Tineke,
Zo, dan heb je toch maar mooi Vezelay gehaald. Ik ben trots op je.
Ik lees dat je toch vaak "verkeerd" loopt wat ook wel de verwachting was bij de gesprekken tussen ons. Uit de verhalen blijkt dat dat niet altijd je eigen schuld is maar dat het niet altijd goed is aangegeven door schelpjes of dat de routebeschrijving niet duidelijk is.
Leuk dat je ook iedere keer weer een mede-pelgrim ontmoet en "nieuwe heiligen" (die je helpen de juiste weg te vinden).
Liefs Marja
-
31 Maart 2014 - 23:15
Jan Ten Bulte.:
HOI TINEKE,
Met veel aandacht plezier en medeleven , volg ik regelmatig
jou moeilijke maar schitterende weg op weg naar Santiago.
Ik krijg het gevoel dat je alles heel intensief beleefd .
We blijven je volgen en groeten je van harte en hopen
bidden en wensen jou een goede tocht verder zonder veel
veel problemen .
liefs en behouden "vaart" naar Jakobus
Jan. -
01 April 2014 - 10:04
Tineke Ten Bulte:
Lieve allemaal bedankt voor jullie reacties op deze voor mij bijzondere plek deze dagen hier waren echt fantastisch -
01 April 2014 - 20:08
Henk Limbeek:
Beste Tineke,
Mijn eerste reactie, maar het heeft even geduurd voor ik je programma kon ontvangen. Ik heb er iemand bij gehad en nu kan ik je dus volgen. Je bent intussen al in het prachtige Vezelay! op zich al een einddoel, maar je zult nog verder (moeten) gaan. ik duim voor je en heb voor de pelgrim die mocht zegenen, voor jou dus, een gebedje gezegd (onregelmatig!). Ik begrijp dat je intussen de fiets hebt gepakt, maar ook regelmatig loopt. Ik hoop dat het allemaal niet te zwaar is, maar je geniet ook en hebt goede contacten en hulp onderweg. Zo regelen een aantal dingen soms zichzelf. Ga voort op je weg.De Levende zegene en behoede je.
Henk Limbeek em.pr. -
02 April 2014 - 21:51
Tineke Ten Bulte:
Geachte pastoor Limbeek, ook op heel indrukwekkende wijze in Vezelay nogmaals de pelgrimszegen gekregen met andere pelgrims maar juist die eerste keer blijft het meest bijzondere op moeilijke momenten bij weer een heuvel op zing ik steeds door de wereld gaat een woord en als het couplet dan uit is ben ik vaak het moeilijke stukje weer voorbij.
in vezelay lang gesproken met zuster ruth , uit nederland afkomstig morgen kom ik aan in nevers maar ben nog steeds onder de indruk van Vezelay,
groeten tineke -
06 April 2014 - 14:38
Netty Schutjes:
Hoi Lieve Tineke,
Wat schrijf je toch prachtig, net of ik het door jouw ogen zie.
Ik krijg elke keer steeds meer bewondering voor jou, langzaam aan kom je steeds verder op je prachtige zware bijzondere reis!
Vraag me vaak af, dit moet toch heel veel voor een mens doen!!! Wat zal jouw geest verrijkt zijn na afloop!!!!
Ben daar vooral heel benieuwd naar, soms zou ik zo graag een stukje met je meelopen over al die onbekende paden, langs en met al die onbekende mensen.
Als ik dan lees, dat je gewoon gaat zingen als het moeilijk wordt......dat doen wij hier in Nederland toch niet, geweldig!!!!!
Weer veel voorspoed op je reis en tot gauw, dikke kus, Netty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
