Donderdag 3 april: Een bizarre dag
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
03 April 2014 | Frankrijk, Nevers
Als ik beneden kom hebben Jessica en Annemarie het ontbijt al op.
Gelukkig gaat het nu wat beter met Annemarie. Gisteren had zij erg veel last van haar voeten en had ik voorgesteld dat zij vandaag dan maar moest gaan fietsen en ik een dagje lopen.
De fles was leeg toen we dit plan uitwerkten maar nu, in de nuchterheid van de morgen, zagen we de praktische bezwaren en gingen, na omhelzingen, onze eigen weg.
Mijn ontbijt. Oh nee hè, rabarber en stokbrood, de moed zakt in mij schoenen. Hoe ga ik dat weg krijgen? En dan….. geroosterd stokbrood, een chocolade broodje en een gebakken ei.
Mijn eerste sinds mijn vertrek; ik smul!
De route is weer fantastisch bewegwijzerd en prachtig. Na een paar uur haal ik Annemarie en Jessica in. We lopen nog wat samen maar dan ga ik toch mijn been voelen en stap ik op de fiets. Het blijft omhoog en omlaag.
Om 12.00 uur zie ik een oude Renault 4 staan, voor mijn 12.00 uur foto.
Het is een hele oude met kleine raampjes in een bestel uitvoering.
Ik moet gelijk aan mijn vriendin Marja denken; zij hadden vroeger ook een Renault. Op dat moment belt ze! Ik lachen en vertellen waarom. Vrolijk kletsen we door en dan rijdt de auto weg! Weg foto.
‘s Middags begint het iets te miezeren en ik besluit een puntje pizza te eten. Dit puntje was net zo groot als een hele pizza dus veel te veel. Maar daarna was het wel weer droog.
Vlak bij Nevers raak ik de route kwijt. Dan maar de laatste km over de gewone weg.
In Nevers zelf raak ik ook overdonderd. Geen rustig klooster, nee, een drukke vieze stad, reclameborden schreeuwen je toe, sirenes, toeterende auto's. Het duurt wel een uur voor ik op de plaats van bestemming ben.
Vezelay geeft energie, Nevers kost energie.
Thuis is er inmiddels ook een probleem en ik moet aan mijn gesprek met zuster Ruth denken: twee werelden, twee werkelijkheden. Ik tuimel vroeg in mijn bed, ik heb gekozen voor een veel te dure eigen kamer i.p.v. voor de gîte.
Bernadette wil ik morgen pas bezoeken en ik vraag mij af waar Leen is. Niet hier. Later op de avond hoor ik via Mariëtte dat Leen onderweg is gevallen en er in haar hand iets is gebroken.
Ze moet worden geopereerd. Ik kan haar niet bereiken dus hoopt dat ze mij belt.
Ik ben in Nevers, zou blij moeten zijn maar daar is dit een veel te bizarre dag voor.
Gelukkig gaat het nu wat beter met Annemarie. Gisteren had zij erg veel last van haar voeten en had ik voorgesteld dat zij vandaag dan maar moest gaan fietsen en ik een dagje lopen.
De fles was leeg toen we dit plan uitwerkten maar nu, in de nuchterheid van de morgen, zagen we de praktische bezwaren en gingen, na omhelzingen, onze eigen weg.
Mijn ontbijt. Oh nee hè, rabarber en stokbrood, de moed zakt in mij schoenen. Hoe ga ik dat weg krijgen? En dan….. geroosterd stokbrood, een chocolade broodje en een gebakken ei.
Mijn eerste sinds mijn vertrek; ik smul!
De route is weer fantastisch bewegwijzerd en prachtig. Na een paar uur haal ik Annemarie en Jessica in. We lopen nog wat samen maar dan ga ik toch mijn been voelen en stap ik op de fiets. Het blijft omhoog en omlaag.
Om 12.00 uur zie ik een oude Renault 4 staan, voor mijn 12.00 uur foto.
Het is een hele oude met kleine raampjes in een bestel uitvoering.
Ik moet gelijk aan mijn vriendin Marja denken; zij hadden vroeger ook een Renault. Op dat moment belt ze! Ik lachen en vertellen waarom. Vrolijk kletsen we door en dan rijdt de auto weg! Weg foto.
‘s Middags begint het iets te miezeren en ik besluit een puntje pizza te eten. Dit puntje was net zo groot als een hele pizza dus veel te veel. Maar daarna was het wel weer droog.
Vlak bij Nevers raak ik de route kwijt. Dan maar de laatste km over de gewone weg.
In Nevers zelf raak ik ook overdonderd. Geen rustig klooster, nee, een drukke vieze stad, reclameborden schreeuwen je toe, sirenes, toeterende auto's. Het duurt wel een uur voor ik op de plaats van bestemming ben.
Vezelay geeft energie, Nevers kost energie.
Thuis is er inmiddels ook een probleem en ik moet aan mijn gesprek met zuster Ruth denken: twee werelden, twee werkelijkheden. Ik tuimel vroeg in mijn bed, ik heb gekozen voor een veel te dure eigen kamer i.p.v. voor de gîte.
Bernadette wil ik morgen pas bezoeken en ik vraag mij af waar Leen is. Niet hier. Later op de avond hoor ik via Mariëtte dat Leen onderweg is gevallen en er in haar hand iets is gebroken.
Ze moet worden geopereerd. Ik kan haar niet bereiken dus hoopt dat ze mij belt.
Ik ben in Nevers, zou blij moeten zijn maar daar is dit een veel te bizarre dag voor.
-
08 April 2014 - 14:16
Nicolet Janse:
Beste Tineke,met veel interesse " ingestapt" in je verhalen.
Mooi om te lezen!
Veel respect voor je doorzettingsvermogen..
Ik ben op weg,in etappes.
Ben vorig jaar gestart in St.Jacobiparochie, en loop nu boekje nr.2 Hasselt-Antwerpen.
Ik doe het rustig aan, gemiddeld 2 dagen per maand en wil 2014 Antwerpen halen.
Daarna wil ik in blokjes van 5 dagen lopen... 2 of 3 x per jaar.
Dit ivm mijn werk en mijn lich."beperking" ( 1 kunstheup + 1 nu versleten heup)
Ik wens je een Bon Camino toe... -
08 April 2014 - 18:08
Tineke Ten Bulte:
Hoi nicolai,
we maken allemaal onze eigen camino en nu al heb ik ook bewondering voor de jouwe.
ik heb in ieder geval ondervonden dat alls je rekening houdt met je eigen on - en mogelijkheden maar iets graag wilt het op je eigen manier best lukt luisteren naar jezelf is het beste advies, buen camino
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
