Woensdag 16 april: Rammelend op weg

Op naar Limoges, 14 km, en mijn gastvrouw heeft afgesproken dat om 8. 00 uur de kerk open zou zijn. Ik zou dus al vroeg in Limoges kunnen zijn
Ik heb geen brood meer en wil mijn gastvrouw niet teveel belasten, ben ook bang dat ik teveel krijg, en als zij komt sta ik klaar en vertel dat ik al ontbeten heb. Dan wordt mij duidelijk dat we eerst moeten wachten op de loodgieter. Die natuurlijk niet komt. Om 9.30 uur geeft de gastvrouw het op, hangt een briefje op de deur en we rijden naar de kerk die , jawel, nog dicht zit. Mijn gastvrouw vindt het heel erg dat het steeds later wordt maar ik vind het wel echt Frans. De sleutel wordt opgehaald bij een nabijgelegen boerderij en als ik dan weg wil fietsen worden we eerst uitgenodigd voor koffie. Met veel moeite kan ik het ontbijt afslaan, ik rammel wel ondertussen maar ik wil op weg.

Rond 10.00 uur lukt dit dan eindelijk en in mijn haast om weg te komen lees ik ‘na het kerkhof linksaf’ en dit had dus ‘voor het kerkhof’ moeten zijn.
Teruglopen durf ik niet, stel je voor dat ze mij weer zien en juist omdat ze allemaal zo aardig en vriendelijk zijn, ben ik dan weer een uur verder.
Dit heeft wel een rare consequentie: ik moet nu over de weg die mijn gastvrouw gisteren voor mij te gevaarlijk vond. Hopelijk ziet ze mij niet want het is een echte schat.
In Feytiat pak ik de wandelroute weer op. Ik zie geen bakker wel een restaurantje, mijn maag knort maar ik heb gewoon geen geduld.

Je ziet Limoges al van te voren liggen. Via de wandelroute loop ik door de vallei en op het allerlaatste momentje gaat het toch nog fout en kom ik niet via de oude pelgrimsbrug binnen.
Bij de kathedraal bel ik Hubert en bij de zusters Franciscanen regel ik daarnaast mijn onderdak.
Eerst naar het VVV om onderdak voor Wim en Bas te regelen, die met Pasen op bezoek komen. Het wordt een hotel want al het andere is volgeboekt. De mevrouw van het VVV neemt alle tijd om iets op de route te vinden.
Daarna zwerven Hubert en ik door Limoges, ontbijt en lunch ik tegelijk.
Lopen we de oude route door Limoges en na een bezoek aan de kathedraal neemt de suppoost ons mee naar een andere oude kerk, Sainte Marie, die hij speciaal voor ons opent.
Bij een emaille atelier legt de man ons veel uit over zijn werkwijze en de geschiedenis van het porselein en emaille in Limoges. Ik ben onder de indruk: hij weet dat wij niets kopen en dan toch zoveel tijd voor ons nemen.

‘s Avonds woon ik de mis bij in de kathedraal, dankbaar voor zoveel aardige mensen die veel minder door tijd worden beheerst dan ik, die Franse slag moet ik duidelijk nog leren (mijn huishouden doe ik al jaren met de Franse slag).