Dinsdag 6 mei: Baskische gastvrijheid

Vanmorgen zoals gepland om 7.30 uur opgestaan. Gauw mijn was van buiten gehaald en om 8.30 uur liep ik buiten. Tenminste, dat probeerde ik want ik kon geen uitgang vinden. Kreeg nu wel een mooi idee hoe het vroeger geweest moest zijn.

En toen begon de mooiste etappe tot nu toe. Over een slingerend bergpad omhoog met schitterende vergezichten op de besneeuwde toppen. Het ultieme gevoel van in de bergen lopen werd nog versterkt door het gerinkel van de koeienbellen. Bij de kapel de Soyarce waren nog net medegasten van afgelopen nacht, handig voor een foto en toen had ik het rijk alleen. Een prachtig uitzicht, een Jacobszuil, een kapel en een hele mooie bergtop, een plek om niet weg te willen. Wat de toekomst of deze reis nog brengt, dit genieten op deze plek is pure energie.

In Ostabet lunchpauze bij een café. Het is opmerkelijk hoe vaak ik mijn 12.00 uur foto bij een kerk maak. Ondanks mijn lunchaankopen, cola, jus d’orange, banaan en chocoladecroissant, werd ik voor het toilet verwezen terug naar de kerk, dus nog maar even door.
Maar ja hoe lang is even. Zeker als je langzamerhand wel wil weten waar je kunt slapen.

In Gamarthe een dol pauze café voor pelgrims. Bij een boerderij, waar ze hun eigen producten verkopen, gewoon een paar banken en tafels neergezet, koffiezetapparaat, waterkoker, thee, koffie, yoghurt, cake, kaas, spek en alles voor een vrije gift.
Zij helpen mij ook een slaapplaats te vinden. Alle adressen in mijn gids bestaan niet meer.
Zij weten er nog één maar die is niet bereikbaar, wel op de route maar nog een stuk verder.
Volgens hen ongeveer 2 km in werkelijkheid 4 en dan zit ik nog maar 9 km van St. Jean-Pied-de-Port af.

Het adres is in zo’n fraaie Baskische boerderij en met een fraai prijsje. Oftewel 55 euro inclusief ontbijt en zonder avondeten, dat komt er dan nog bij. Tralala. Ja hoor, ik tel mijn geld en ik heb 40 euro! OK, ik leg de situatie uit en weet dat Herman wellicht ook nu weer uitkomst kan brengen en ik kan geen stap meer verzetten
Dan belt Hubert hij is een dorp verder, het laatste dorp voor St. Jean-Pied-de-Port en ook daar is de gîte gesloten; hij moet door maar is ook doodop. Vervoer terug naar mij is ook niet te regelen, was wel een oplossing voor mij geweest. Twee Zwitserse vrouwen betalen samen 62 euro.
OK, de beheerder snapt mijn probleem en gaat akkoord met mijn oplossing.
Ik zie wel af van de avondmaaltijd. Ik heb nog een half stokbrood, mandarijntje, zakje soep en na alle pauzecafés vandaag heb ik ook al veel gegeten dus van de honger kom ik niet om .
Ik duik onder de douche en dan heerlijk in bed tussen gewone lakens.

Dan roepen mijn 2 Zwitserse medegasten, de gastheer nodigt ons uit voor een aperitiefje.
Ik wil niet onvriendelijk lijken dus hup mijn bed uit en weer in de kleren. Dan merk ik weer dat Basken geen Fransen zijn. Ik had wijn verwacht maar nee, kreeg super cocktails met vers fruit. Je ziet het aan de huizen, de mooie tuinen, alles straalt. Het is inmiddels na negenen als de tafel super gedekt wordt met heerlijk uitziend eten. Ik mag alsnog gerust mee eten.
Na 3 cocktails heb ik nog maar één wens: heerlijk mijn bed in.