Zondag 1 juni: Zigzaggend de snelweg over

Oh jee, het is al half acht als ik wakker word. Ik lig op een kamer met o.a. twee Engelse en een Australische vrouw en we hebben te lang door gekletst.
Het is ruim na achten als ik op stap ga en het is zelfs al warm.

Na de inspanning van gisteren voel ik mijn benen en achilles, het eerste uur gaat moeizaam.
In Mansilla de las Mulas tref ik mijn slaapgenootjes weer en met een lekker ontbijtje blijf ik ook nu eigenlijk te lang zitten. Ik smeer mijn hiel en benen nog een keer in en hupsakee, als ik vandaag in Léon, 25 km verder, wil aankomen, zal ik toch niet mij handjes maar mijn beentjes moeten laten wapperen.
Mansilla heeft het eerste pelgrimsbeeld van een jongen en een meisje gezamenlijk.

Fietsers zijn vandaag echt welkom op mijn wandelpad. De route loopt vandaag grotendeels langs een autoweg. Hier razen zoveel vrachtverkeer en auto's overheen dat volgens mij geen fietser veilig is. We blijven 3 dorpen, onaanzienlijke dorpen, langs de autoweg lopen. Ik stop niet echt meer. Broodje en drinken gewoon in de hand.

Bekenden haken bijna allemaal onderweg af en zoeken een overnachtingsplek. Ik wil echt door naar Léon. Na Arcuheja lopen we iets verder van de autoweg af, maar dan lijkt het net een duingebied en klimmen en dalen we onder een strak blauwe hemel. Bij Puente Casto steken we door middel van een hele moderne brug de autoweg over. Nu ja steken? We zigzaggen over dit kunstwerk in plaats van gewoon recht over de weg.

Bij Puente zie je de kathedraal al liggen maar net als in Burgos moet je ook hier nog dik een uur door dit voorstedelijk gebied lopen voordat je in de binnenstad bent.
Ik volg netjes de gele pijlen en kom op een mooi plein uit in de oude stad en geen kathedraal te zien. Ik zal er toch niet aan voorbijgelopen zijn?
Het is inmiddels 16.00 uur en ik heb circa 60 km gelopen in twee dagen oftewel elke meter meer is nu teveel en zeker als ik terugmoet.
Het zitten doet even goed en ik ontwaar een bordje ‘kathedraal 4 minuten’. Gelukkig verder en niet terug.
Door nu een gezellige winkelstraat plof ik even later in mijn hostel neer en kijk zo op de kathedraal.

Na een snelle douche heerlijk met een Rosado , soort roséwijn maar veel droger, op het terras.
Ik besluit een rustdag te nemen, Léon is te mooi om niet meer van te zien.
Nu alleen maar kijken en genieten.

Om 21.00 uur roept mijn bed.