Vrijdag 14 juni 2019 – Pelgrim zonder Spaanse pas

Ik heb een ticket voor het paleis Alcazar, in mijn gedachten voor 9.00 uur.
Mooi op tijd weg, broodje halen tegenover mijn pensionnetje en op mijn gemak aan de wandel.
Als ik onderweg een foto wil maken…. geen camera! Terugrennen broodjeszaak… nee! Gelukkig op mijn kamer.
Nu snel rennen want het is al na 9 uur. Daar aangekomen blijkt dat het pas om 9.30 is, pffffff.
Ik geniet van de tuinen maar helaas geeft mijn ticket mij geen toegang tot de koninklijke vertrekken en kaartjes voor die dag zijn al uitverkocht. De benedenvertrekken zijn i.v.m. een officiële ceremonie ook al gesloten.

Ik laat mijn stemming niet bederven en ga op zoek naar een nieuw pelgrimspaspoort. Volgens de info van de kathedraal hier verkrijgbaar. Mooi niet dus. Wel op een privéadres maar niet meer voor het weekend. Gelukkig heb ik een Nederlandse bij mij.
Het meisje verandert de datum, zet wel een stempel. Ze heeft zelf ook een camino gelopen, is aardig maar ik ben wel teleurgesteld. Sevilla, een mooie stad, schitterend voor de toerist maar dit pelgrimmetje had toch wel op een schelp en een Spaanse pelgrimspas gerekend.
Terug naar de kathedraal, ook daar een stempel. Aan de westkant even gemopperd op St. Jacobus.

En daarna de laatste uren toeristje gespeeld. Wel de verleiding weerstaan om iets van keramiek of kurk te kopen. Mijn rugzak is kleiner maar voelt zwaarder en souvenirs kunnen echt niet mee.
Wat wel mee kan is een kleine geluksafbeelding van de heilige Carmen. Een aardige pastoor geeft mij die mee voor onderweg als ik ook in zijn kerk nog een stempel haal.
Toch pelgrim.

Morgen echt op stap.