Etappe 3, maandag 17 juni 2019 - naar Almaden
Blijf op de hoogte en volg Tineke
17 Juni 2019 | Spanje, Almadén de la Plata
Voor 6 uur loop ik al buiten. Mijn tegenzin om vroeg op te staan heeft het verloren van de te verwachten hitte. Een deel van mijn bagage vooruit gestuurd om plaats te maken voor veel eten en drinken, vandaag niets onderweg.
Ik zie een volle maan en de zon opkomen. Gezien de afstand mijzelf ook ernstig toegesproken om niet teveel stil te staan voor foto’s. Ha ha, zinloze afspraak.
De eerste 16 km is langs een weg maar wel door een natuurgebied. Voor de kenners ongeveer de weg over de boterberg. Het plan is om hier ook voor pelgrims een wandelpad door de natuur te maken. Mijn hart roept ja, mijn hoofd nee. Een prachtig ongeschonden natuurgebied; als ik de hoeveelheid plastic flessen en blikjes zie die pelgrims onderweg weggooien ben ik bang voor die ongeschondenheid. Los van kledingstukken, schoenen etc.
De weg is zeer rustig en in de koelte loop ik te genieten. Paarden, koeien maar ook een roedel herten, haasjes en salamanders, alles buitelt en rent om mij heen.
Sneller dan verwacht loop ik het natuurreservaat in. Het enige geluid is van mijn eigen ademhaling en schoenen. Ook de vogels zijn door de hitte tot stilzwijgen gebracht. De beroemde zwarte wilde zwijnen zijn ook nergens te zien.
Dit is genieten, prachtige vergezichten Bloeiende oleanders, bomen, ik blijf fotograferen.
Eén wandelaar passeert mij zonder ook maar één woord maar met rode verbrande armen en benen,brrrrr.
ij een watertapplaats ja toch nog een wandelaar; loopt hij ook gewoon door.Ik vul alles bij wat leeg is, vandaag geen enkel risico, en maak er een spelletje van waar is de volgende schaduwplek. Ik geniet van mijn lunch in de schaduw met wat wind en uitkijk op een klein stuwmeer.
Maar het was vandaag al op en neer. Het deed mij denken aan 2014, in de Belgische Ardennen. Ik moest toen fietsen i.p.v. lopen maar kon niet naar boven fietsen en eraf durfde ik niet en liep dus te zeulen met die fiets. Ook de rust en stilte doen mij heel erg denken aan die camino: de sfeer in Frankrijk maar ook de kleine herbergen waar je gewoon bij de mensen in huis komt met een slapende oma op de bank en een kleindochter die trots haar Engels in de praktijk brengt
En dan een Spaanse medepelgrim. We rusten om beurten de schaduwplekjes. Hij gebaart dat we bijna bij de klim zijn. Welke klim? Ik schrik als ik in mijn routeboekje kijk. Zoals altijd zit het venijn in de staart. STEIL omhoog in de brandende zon. We hebben houvast aan elkaar. Puffend lopen we allebei omhoog. Hij kijkt achterom, kom ik nog mee?
Ik heb vandaag genoten van het alleen zijn maar nu met ons tweeën is het prima. Vlak voor de top gebaar ik dat ik ga rusten; ik wil genieten van het uitzicht. Hij knikt. We zijn bijna boven en willen allebei onze weg weer alleen vervolgen.
Jacobus heeft ons even samengebracht, we kunnen nu weer alleen.
Nog ruim 2 km afdalen over, jaja, een geplaveide weg, de via Plata. Dat gaat dit over in een steil bergpaadje omlaag. Ik kijk goed rond - hier heb ik geen zin in - en zie een beter pad wat ook door tractoren wordt gebruikt.
Als ik op mijn bedje lig komt mijn vriendelijke Spanjaard ook binnen, stomverbaasd dat ik er al ben.
Later in de buurt super noemt hij mij een wondervrouw. Wel wat overdreven maar vandaag ben ik wel trots op mijzelf. Zwaar maar super mooi!
Het eten krijgt een onverwachts staartje. Het aanbevolen restaurantje is dicht. Ik gebaar aan een Spaanse mevrouw en met mijn minimale woordenschat Spaans dat ik wil eten, Comida.
Neemt ze mij bij de arm en brengt mij in een klein straatje bij een hotelletje. Menu 8 euro prima.
Opeens hoor ik Nederlandse stemmen achter mij. Een bekende stem! Guus en Loes uit Amsterdam. Fervent fietsers en op bijeenkomsten van het genootschap en in Amsterdam hebben we elkaar gesproken. Zijn boek heb ik nog gelezen voordat ik wegging. We schuiven bij elkaar aan. Nog gekker: er komt nog een Nederlander binnen, ook een fietspelgrim. De hele dag niemand en dan ineens dit.
De avond is erg gezellig en veel later dan gepland lig ik in bed. Ook al omdat ik moest zoeken waar mijn herberg ook al weer was.
-
17 Juni 2019 - 20:20
Marianne:
Hoi stoere meid, Je bent dus weer op pad en zo te lezen wordt het een mooie natuurwandeling met lange afstanden. Petje voor je af hoor. Maar je kiest wel voor een warme periode. Hopelijk heb je genoeg watertappunten en schaduwplekken onderweg. Maar vooral geniet ze en ik ga weer genieten van je verhalen.
Knuffel
Marianne -
18 Juni 2019 - 03:40
Tom Klomp:
Hallo Tineke, ik wens je een mooie camino en Mariëtte succes met alle verhalen en foto’s! -
18 Juni 2019 - 05:56
Nadine:
Hey Tineke, heb weer genoten van je eerste verhalen. Ik wens je een mooie camino. Zal wel heel warm zijn, best omnaltijd heel vroeg te vertrekken (ik weet dat je niet direct zo'n ochtendmens bent ). Fijne tocht Nadine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley