Dinsdag 17 juni: Alle cirkels sluiten zich
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
17 Juni 2014 | Spanje, Santiago de Compostella
Gistermiddag mijn compostella opgehaald. Twee zelfs: de gewone en een met de gelopen afstand. Daarvoor wel een tijd in de rij gestaan.
Wel gezellig, allemaal hetzelfde voldane gevoel, we hebben het gehaald.
De huiskamer van het Jacobus genootschap was toen al gesloten dus daar ga ik nu mijn kopje thee halen. We maken kennis en praten over de voor- en nadelen van verschillende gidsen. Het grappige is dat de vrouwen, die allemaal de hele afstand gelopen hebben, de voorkeur geven aan een losbladig systeem.
De mannen niet, denken zelfs na over een pdf bestand.
Ik denk terug aan de keren dat ik in de stromende regen op mijn kaartjes in een plastic hoesje heb gekeken; mijn mobieltje had die stortbuien echt niet overleefd.
Maar de ontvangst was gezellig en mijn beentje had kunnen rusten.
Een heerlijke lunch in een prachtige bloementuin, een stukje slenteren en daar is dan Judith. Ontmoet in St. Jean-Pied-de-la-Port, overnacht samen in Orison. Zij is nog naar Finistere geweest.
Ik kies er bewust voor om dat niet te doen. Ik ben zo blij dat ik Santiago-de-Compostela heb gehaald; daar kan nu niets meer bij. Wie weet ooit, in de toekomst en dan Finistere.
Alle cirkels sluiten zich. Samen begonnen en nu aan het eind weer even samen.
Ook anderen zie ik vandaag: mijn Engelse vriendinnen, mijn Deense vrienden, mijn boeddhistische Monniken, Marylin.
Weemoedig denk ik ook aan de anderen, die ik nooit meer gezien heb.
‘s Avonds luister ik op de trappen van de kathedraal naar opera-aria’s en naar Edelweiss. Toeval bestaat niet.
Wel gezellig, allemaal hetzelfde voldane gevoel, we hebben het gehaald.
De huiskamer van het Jacobus genootschap was toen al gesloten dus daar ga ik nu mijn kopje thee halen. We maken kennis en praten over de voor- en nadelen van verschillende gidsen. Het grappige is dat de vrouwen, die allemaal de hele afstand gelopen hebben, de voorkeur geven aan een losbladig systeem.
De mannen niet, denken zelfs na over een pdf bestand.
Ik denk terug aan de keren dat ik in de stromende regen op mijn kaartjes in een plastic hoesje heb gekeken; mijn mobieltje had die stortbuien echt niet overleefd.
Maar de ontvangst was gezellig en mijn beentje had kunnen rusten.
Een heerlijke lunch in een prachtige bloementuin, een stukje slenteren en daar is dan Judith. Ontmoet in St. Jean-Pied-de-la-Port, overnacht samen in Orison. Zij is nog naar Finistere geweest.
Ik kies er bewust voor om dat niet te doen. Ik ben zo blij dat ik Santiago-de-Compostela heb gehaald; daar kan nu niets meer bij. Wie weet ooit, in de toekomst en dan Finistere.
Alle cirkels sluiten zich. Samen begonnen en nu aan het eind weer even samen.
Ook anderen zie ik vandaag: mijn Engelse vriendinnen, mijn Deense vrienden, mijn boeddhistische Monniken, Marylin.
Weemoedig denk ik ook aan de anderen, die ik nooit meer gezien heb.
‘s Avonds luister ik op de trappen van de kathedraal naar opera-aria’s en naar Edelweiss. Toeval bestaat niet.
-
20 Juni 2014 - 11:41
Annelies Giesen:
Hallo Tineke,
Chapeau, geweldig wat een doorzettingsvermogen! Door geen enkele tegenslag was jij je stoppen. Vastberaden ging je op je doel af. Zoveel km afgelegd, dat is toch ongelofelijk. Straks op je terugreis zul je je niet kunnen voorstellen dat je die allemaal op eigen kracht hebt afgelegd. Santiago bereiken velen, doch het aantal vrouwen dat alleen en lopend helemaal uit Nederland aankomen behoren toch echt tot de uitzondering. Ik heb diep respect voor je. Dagelijks keek ik uit naar je blog en ik heb er enorm van genoten. Rust nu maar lekker, knap goed op en ga maar heerlijk nagenieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
