Dag 4 - Zo'n dag dus
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
05 September 2016 | Portugal, Barcelinhos
Na een gezellige avond een erg onrustige nacht, niet door gesnurk maar een actieve bovenbuurvrouw.
Dan word je wakker en denkt: 'Oh niet zo'n dag'. Dus wel. Je komt niet op gang, als je een foto wilt maken probeert een hond je ontbijt naar binnen te werken - trouwens prima ontbijt voor 89 cent - en het is ondanks de nevel al bloedheet.
Om 11.00 bij besluit ik tot een lange pauze in Pedra Furada. IJskoude cola en verse cake, schoenen uit, mmmmmmm zalig!
Twee jonge Nederlanders zijn het laatste stukje met mij opgelopen. We vroegen niet aan elkaar of dit onze eerste camino was; later snapten we waarom.
Zij zijn beiden in 2015 vanuit Maastricht naar Santiago gelopen en ervaren hetzelfde als ik: als je zegt dat je vanaf huis gelopen hebt, kijken mensen je raar aan. Het klinkt ook wat opschepperig en dat wil je ook niet dus wij vragen het niet zoals de anderen en antwoorden wat ontwijkend.
We lopen wel vandaag, ook al is het nog zo heet en zien we bussen en taxi's met pelgrims voorbijkomen; we zijn natuurlijk een beetje gek.
Bushokjes zijn wel ideaal, heerlijke schaduwplaatsen, net als een stukje bos.
Ik knap op, moet lachen om de sirene op de eerste maandag net als thuis, de Era makelaar, Staples voor kantoorartikelen en overal Heineken.
Barcelinhos haal ik. Vraag niet hoe maar ik ben trots dat het gelukt is. Het bijzondere is namelijk dat het juist veel jongeren zijn die de bus of iets dergelijks nemen. Zij plannen allemaal dit in 10 tot 12 dagen te kunnen en om meer dan 30 km per dag te lopen. Gelukkig is de hitte moordend voor iedereen en morgen wordt het nog warmer.
Dan word je wakker en denkt: 'Oh niet zo'n dag'. Dus wel. Je komt niet op gang, als je een foto wilt maken probeert een hond je ontbijt naar binnen te werken - trouwens prima ontbijt voor 89 cent - en het is ondanks de nevel al bloedheet.
Om 11.00 bij besluit ik tot een lange pauze in Pedra Furada. IJskoude cola en verse cake, schoenen uit, mmmmmmm zalig!
Twee jonge Nederlanders zijn het laatste stukje met mij opgelopen. We vroegen niet aan elkaar of dit onze eerste camino was; later snapten we waarom.
Zij zijn beiden in 2015 vanuit Maastricht naar Santiago gelopen en ervaren hetzelfde als ik: als je zegt dat je vanaf huis gelopen hebt, kijken mensen je raar aan. Het klinkt ook wat opschepperig en dat wil je ook niet dus wij vragen het niet zoals de anderen en antwoorden wat ontwijkend.
We lopen wel vandaag, ook al is het nog zo heet en zien we bussen en taxi's met pelgrims voorbijkomen; we zijn natuurlijk een beetje gek.
Bushokjes zijn wel ideaal, heerlijke schaduwplaatsen, net als een stukje bos.
Ik knap op, moet lachen om de sirene op de eerste maandag net als thuis, de Era makelaar, Staples voor kantoorartikelen en overal Heineken.
Barcelinhos haal ik. Vraag niet hoe maar ik ben trots dat het gelukt is. Het bijzondere is namelijk dat het juist veel jongeren zijn die de bus of iets dergelijks nemen. Zij plannen allemaal dit in 10 tot 12 dagen te kunnen en om meer dan 30 km per dag te lopen. Gelukkig is de hitte moordend voor iedereen en morgen wordt het nog warmer.
-
07 September 2016 - 10:35
Marja:
Hoi Tineke,
Weer prachtige foto's. En uit de verhalen blijkt dat je deze keer nog niet verdwaalt bent. Goed zo.
Liefs Marja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
