Dag7: Omzien naar elkaar

10 kilometer

Vannacht was het superkoud. Het enige onbezette bed boven mij had geen deken meer, iemand anders had hem al gepakt. Ik wil niemand wakker maken, maar heb toch maar in donker mijn eigen slaapzak uit de rugzak gevist. Heerlijk warm! Weer wakker zag ik dat de slaapzaal al bijna leeg was, opschieten dus want tot 8.00 uur was er ontbijt in de bar. Nu ja ontbijt… twee geroosterde sneetjes brood met jam en de Mariakoekjes, maar wel warme thee en sinasappelsap. Een klassiek ontbijt en ik deelde het met een Oostenrijkse pelgrim waar ik gisteren ook al gezellig mee had gegeten.

Buiten is het ook nog koud. Drie lagen kleding aan en op weg. Aan het eind van het dorp een mooi kastje aan de deur met daarop Buen Camino en erin een mooie stempel. Ik volg een mooi zand/ bospad door weilanden. Met de opkomende zon een schitterend kleurenspel. Alle tinten groen, blauwe lucht, witte besneeuwde bergtoppen en de dauwdruppels die schitterden met alle kleuren van de regenboog. Mijn euforie stopt, oh nee, weer een beek waar ik niet overkom. Het is nog zo koud, dat ik huiver bij het idee om nu al door het ijskoude water te moeten. Twee Zwitserse pelgrims duiken ineens achter mij op en met hun helpende handen sta ik snel aan de andere kant. Vrolijk loop ik verder. Vogels, bloemen, koeienbellen, schitterend landschap, de idylle is compleet.

Dan hoor ik achter mij mijn naam roepen. Ha, de Oostenrijkse pelgrim. Hij stelt voor om in het komende dorp, waar ik blijf, samen in de bar nog koffie te drinken. Akkoord. Ik reken uit dat ik ongeveer een kwartier na hem zal arriveren als ik geen pauze neem. Met zijn kwieke pas is hij snel uit het zicht. Ineens sta ik voor een veel bredere en diepe beek. Hier moet ik echt door het diepe water. De stapstenen zijn onbereikbaar voor mij. Ik word boos. Wel gezellig koffie willen drinken, maar niet even denken Ho komt zij hier wel overheen? Er kan hoogstens 7/8 minuten verstreken zijn nadat hij hier was. Schoenen, sokken, broek, alles uit en ik plens door het water. Nog een stuk door modder en zand en dan een lekker plekje in de zon. Rustig mijn voeten laten drogen, drinken en wat eten. Als ik later bij de bar aankom, is de Oostenrijker al doorgelopen, prima!

De bareigenaar is behoorlijk op leeftijd en we begrijpen elkaar amper. Ik wil graag iets eten en er liggen heerlijke sardientjes. Hij blijft zijn hoofd schudden, dirigeert mij met drinken en pinda's naar de tuin. Een mooi plekje in de zon, met poezen en veel vogels. Dan, na een uurtje, gaat de deur open en wenkt hij mij. Een mooi gedekte tafel en heerlijk eten. Hij vond dat ik goed moest eten, goed voor mijzelf moest zorgen. Zo kan het ook.

Een oude herberg, bedden met flanellen lakens in verband met de koude nachten. Ik heb de herberg voor mij alleen, dus twee kussens en drie dekens. Een heerlijk terras in de zon met uitzicht op de kerk, de sneeuwtoppen en ooievaars die aan en af vliegen. Tevreden nestel ik mij in de zon.