Donderdag 10 april: Lange dag, verkeerde wegen

‘s Morgens vroeg wakker. Ik had het ‘s nachts niet koud gehad omdat ik alle dekens uit de kasten had gehaald. Een onder mijn lakenzak, anders lag je op zo kunststof hoes, en 3 eroverheen. Het was ook wel nodig geweest want het had ‘s nachts behoorlijk gevroren.
Het eerste stukje overwoog ik zelfs om mijn handschoenen aan te doen. Een uurtje later, 2 hellingen verder en een stralende zon, besloot ik tot het tegendeel: een laagje kleren uit.

De bloeiende bloesembomen deden mij aan de kale Betuwe denken, het begin van deze tocht nu 2 maanden geleden. Vandaag passeer ik twee oude wasplaatsen, beide gelegen bij natuurlijke bronnen; ik hoop wel dat het water toen schoner was dan nu. Ook nu weer mooie graspaden, kasteeltjes, boerderijen en tussendoor riante nieuwbouw.

Ik moet even een stukje om van de wandelroute - de beschrijving ‘door het kreupelhout, pad overwoekerd’ lijkt mij niet te doen met een fiets - en kom in het dorpje Montlevicq. Hier heeft de tijd sedert de 11e eeuw echt stilgestaan en ik geniet van de bebouwing.
Midden tussen de oeroude muren een telefooncel. Nu vind je die echt nog heel regelmatig in Frankrijk. Ik vraag mij af of het met telefooncellen net zo zal gaan als met de vele waterputten. Niet meer in gebruik maar gewoon onderdeel blijven uitmaken van het straatbeeld. Kenmerken van vergane tijd.
Bij Lacs zit ik weer op de wandelroute en gezien het vroege tijdstip dat ik ben vertrokken loop ik tegen 12. 00 uur la Châtre binnen. In de kathedraal een pracht van een St. Jacques beeld. Stond niet in de beschrijving dus verrassend. Brengt balans voor de keren dat ik iets niet kan vinden.

Ik besluit door te gaan tot Neuvy-Saint-Sepulchre en regel mijn onderdak.
Vrij gemakkelijk loop ik La Châtre uit maar ook nu geeft de wandelroute mij weinig vertrouwen en kies ik voor een stukje D927. Oei, ik heb nu geluncht in La Châtre en dat betekent dat ik niet op het middaguur voor de weg kies. Ik word weggeblazen door het vrachtverkeer en als de wandelroute de weg kruist verlaat ik deze onmiddellijk. Liever kreupelhout dan deze stress.

Het loopt prima. Af en toe wel wat moddergeulen en stenige hellinkjes maar tot Varennes geen probleem. In Varennes was vroeger een abdij die speciaal gebouwd was voor de pelgrims naar Santiago-de-Compostela. Mooi maar helaas niet meer als zodanig in gebruik.
Ik moet nog even snel van het pad af voor een groep koeien en kalveren die met veel enthousiasme over de weg denderen. Waarschijnlijk net uit de stal, op weg naar een weiland.
Ze galopperen echt.

Net buiten Varennes zit een gîte. Ik raak verward had ik hier gereserveerd. Overal hingen wel Jacobsschelpen en het teken. De man had gezegd dat het op de route lag maar Neuvy-Saint-Sepulchre ligt nog 5 km verder. Ik loop om de gîte heen en zie een prijs van 50 euro. Voor alle zekerheid bel ik hetzelfde telefoonnummer als vanmiddag. De man begrijpt mij helaas niet.
Ik besluit de gok te wagen en ga verder, dus verkeerd. De helling die ik net omhoog klom weer naar beneden. De mevrouw van de gîte houdt mij nu aan. Ik kan ook bij haar overnachten. Ik geef aan dat ik al ergens anders heb gereserveerd, ze wil wel afbellen voor mij. Ik geef aan dat ik liever verder wil en ze wijst mij de weg. Dus weer verkeerd en ik kom weer op die drukke D- weg uit. Ik ben warm, moe en boos. Ben ik nu echt verkeerd gestuurd omdat ik daar niet wilde blijven?
Eerst maar weer van de weg af en met behulp van het kaartje lukt het en bij le Cachet zit ik weer goed. Moet nog wel een bedding over. Zowel het bruggetje als de stapstenen zijn niet te doen met de fiets maar gewoon door het water gaat prima.

In Neuvy-Saint-Sepulchre kom ik pas om 5.00 uur aan.
Een heerlijk ontvangst, een keuken en de bekende bronzen schelpjes in de straten, ik ben weer thuis.