Dinsdag 8 april: Hartelijke ontvangst in Bouzais

Het hotelletje waar ik slaap is zo’n plek waar iedereen ‘s morgens de krant haalt, een praatje maakt en koffie drinkt. Op zich eigenlijk best leuk. Minder leuk mijn ontbijt: 3 stukjes stokbrood, overgebleven van gisterenavond, en 1 kuipje marmelade en een kopje thee. Kosten totaal 60 euro. Als ik wegga en al betaald heb, krijg ik nog een glaasje jus, schuldgevoel?
Het voordeel is wel dat je snel vertrekt.

Ik wil naar Bouzais daar is een réfuge van Amis van St. Jacques.
Vlak voor Ainay-le-Château, Allier, loop ik dan langs een andere refuge van Amis St. Jacques. Oh, had ik maar hier geslapen. Maar eerlijk is eerlijk, ik had gisteren geen meter meer gekund.
In Ainay-le-Château zie ik het eerste welkomstbord met de vermelding ‘Halte sur la route St. Jacques’. Dit kom ik hierna regelmatig tegen. Ik loop door de straten die bezaaid zijn met confetti; hier is net carnaval gevierd. Op de markt liggen verse gegrilde kippetjes, het water loopt mij in de mond maar ‘s morgens om 10.30 uur, ondanks mijn minimale ontbijt, toch niet echt handig. Door een oude poort en straatjes loop ik het stadje weer uit. Nog wel een opmerkelijk beeld in de kerk waar je veel meer beeldengroepen ziet dan bij ons.

Door weilanden op pad naar het volgende dorpje, Charenton-du-Cher.
Ik ga eerst naar de kerk. Volgens de beschrijving is er sprake van een ingemetselde steen.
Ik vind niets. Een oudere vrouw die binnenkomt en wat begint te vegen komt mij te hulp en neemt mij tot verrassing mee naar buiten. Daar zijn de oude kerkstallen en boven de stallen in het hooi sliepen de pelgrims en daar het teken van de schelp. Op deze bijzondere plek brand ik mijn kaarsje voor Barbara. Op de kerkdeur allemaal informatie van de plaatselijke St. Jacques Amis maar ik ga nog even verder.

Ook in St.-Pierre-les-Etieux kijk ik weer met veel verwondering en bewondering naar alle vitrage voor de ramen, vaak heel mooi oud kant, zelden voor 2 ramen het zelfde en altijd weer andere.

Tegen 16.00 uur arriveer ik in Bouzais. Wat een tegenstelling met vannacht. Ik word bijzonder hartelijk door de gastvrouw ontvangen. Zij verblijft de hele week hier. ‘s Middags heeft Hubert hier koffie gedronken. Ze bakt zelfs een heerlijke appeltaart.
Tussentijds neemt Gérard, de buurman, mij mee naar het piepkleine oeroude kerkje.
De zoldering is uit de 11e eeuw en nog steeds origineel, je ziet de gaten waarin vroeger de touwen voor de klokken hebben gehangen. Ook hier wordt gerestaureerd. Buiten is Gérard bezig met nieuwe bloembedden.

Hier hoor ik ook dat ik maar 35 euro had moeten betalen afgelopen nacht. Dat was de afspraak voor pelgrims. Mijn bonnetje neemt de gastvrouw in ontvangst.
We kletsen heerlijk bij een glaasje wijn. Wat een verschil met gisteren.