Donderdag 24 april: Een wonderlijke dag

De dag van mijn moeders verjaardag, zoveel mogelijk waren wij op deze dag samen op het strand, haar lievelingscadeau en nu zit ik in een bosrijke omgeving en is het al weer een half jaar geleden dat zij is overleden.

Ik besluit eerst naar de kerk in Saint Astier te gaan om daar voor haar een kaarsje aan te steken. In Saint Astier is het markt en ook nu weer door het hele plaatsje heen. De kerk torent echt boven het plaatsje uit. Als ik in de kerk ben, blijkt dat er om 10.00 uur een mis is. Dit is niet gebruikelijk en ik besluit de mis bij te wonen. Voor het eerst in Frankrijk wordt er zelfs een lied gezongen wat ik ken en meezing.
Na afloop krijg ik in de pastorie een stempel; deze is mij heel dierbaar, stempels hebben echt hun eigen verhaal.

Vanaf de camping had ik al een bordje gezien Mussidan, 17 km oftewel 7 km minder dan de route. Ik besluit om in eerste instantie eerst voor deze weg te kiezen. Op deze dag wil ik even niet in mijn eentje door het bos dwalen.
Het grappige is dat het een tweebaans weg is en daardoor prima te fietsen, de auto's kunnen makkelijk om mij heen. In Neuvic kan ik aansluiting krijgen bij de route. Ik ga het dorpje ook in, moet even langs het postkantoor, maar besluit toch op de weg te blijven. Eigenlijk wil ik niet weer in de war komen met de alternatieve route. Ook in Sourzac blijf ik nog even op de weg.
Herman smst dan dat hij in Mussidan bij het pelgrimsonderdak gaat overnachten. Ik sms dat ik verder wil omdat ik nu te vroeg aankom.
Als ik richting centrum loop, kom ik tot ons beider verrassing Herman tegen.
Bij een kopje thee en koffie besluit Herman ook door te gaan.
Het doel wordt een pelgrimsonderkomen in La Gratade.

In Saint Gery wisselen de oude en nieuwe stickers elkaar af: de oude route loopt niet door het dorp, de nieuwe wel en die gaat dan westwaarts, de oude oostwaarts.
Het lukt om de oude route te volgen en een aantrekkelijk weggetje loopt door bos en weiland.
Het is wel steeds harder gaan regenen, mijn vijfde dag met regen sinds mijn vertrek maar ik vind het niet echt erg.
Ondanks de regen blijven de vogels fluiten en ruik je de bomen, de wei, alles.

Bij de gîte aangekomen is er niemand thuis. Gelukkig is de deur open en kan ik naar binnen.
Gauw alle natte spullen uit en een warme douche.
Ik heb nog een zakje soep. Bij de supermarkt had ik een rood pakje gekocht, tomatensoep dacht ik, mis, dus vissoep maar best lekker.

Van mijn 82-jarige gastvrouw ook nog een theezakje gekregen en met de beentjes omhoog is ook deze wonderlijke dag weer een mooie.