Dag 36 - Ha, ik loop de originele en kortere route

Etappe Via de la Plata van A Gudiña naar Campobecerros (20 kilometer)

Van 976 meter omhoog, omlaag en weer omhoog en omlaag; het hoogste punt vandaag is 1135 meter

Gisteravond al gevraagdwelke kant ik op moest. Oversteken en dan rond de kerk lopen. Kijk en gelijk het raadsel van de meterpaaltjes opgelost. In A Gudiña kent de route naar Ourense twee varianten: een langere en een kortere. De kortere en originele, die ik loop, gaat over de bergen en via deze is het dus, hoera,geen 200 kilometer meer. Deze is veel mooier qua landschap, dus ook vandaag klimmen.

Het is super helder in de lucht. Vergezichten op de omliggende bergketens met hier en daar de sneeuw nog goed te zien. Glooiende hellingen, heidestruiken en brem, afgewisseld met kleine naald/sparrenbomen. Maar het meest springen toch de veel lager gelegen (stuw)meren in het oog. Zo helder blauw. Afwisselende zandstranden en rotsstrandjes.Ik ontwaar zelfs een bootje. Zelfs de duidelijke schade van een vrij grote bosbrand doet geen afbreuk aan de natuur. Het nieuwe groen is daardoor alleen maar mooier. De leukste verrassing is op de top van de smalle bergpas. Daar hangt een schommel!

Op een leuke picknickplek staat eenVW-busje geparkeerd met daarom heen een aantal Spaanse vrouwen. Jammer, had daar wel even willen zitten. Als ik om het busje heen loop, schiet ik in de lach. Het is een rijdende kledingwinkel en iedereen is druk aan het passen. Hoezo webwinkel?Deze komt aan huis, je past, betaalt en klaar, volgende dorp!

In de glooiende heuvels ook veel spoortunneltjes. Niet Oostenrijk, niet Zwitserland, maar Spanje heeft als tweede na het traject Belgrado-Bar met 182 tunnels het record.

Onderweg maak ook kennis met vier Nederlanders uit één gezin en een Amerikaanse pelgrim. Het is weer haasje over en soms gezamenlijke rustpauzes.Tijdens een van die pauzes blijkt dat we allemaal op het zelfde adres hebben gereserveerd. Oei oei, want daar zouden maar vier kamers zijn en de herberg in het dorpje is gesloten. Sharon en ik beloven elkaar bij problemen een kamer te delen.

Als ik aankom zit Sharon aan een tafeltje. Ze springt op. Jawel hoor, ik heb wel een kamer en zij niet! Was het geen grap?

Wil je weten hoe dit afloopt? Ga dan naar mijn website, https://camino-pelgrimtineke.nlen lees de rest van het verhaal