Dag 5: Kort en Thuis

4 kilometer

Ik deel de kamer met drie andere vrouwen en in totaal zijn wij met zes vrouwen. Vanochtend bij het ontbijt erg gelachen. Alle mannen al op weg, alle dames zaten er nog. Buiten striemde de regen tegen de ramen, het waaide behoorlijk en het was 8 graden. In Nederland is het dus vandaag beter. Oké, zo starten is niets voor mij.

Eigenlijk was het heel gezellig. Gezelligheid die ik nog steeds een beetje miste. Dit is een groot verschil met vijf jaar geleden en zeker met tien jaar geleden. Iedereen is druk met mobieltjes, e-readers en tablet. Soms kan er niet eens een Hallo af. Waar zijn de bordjes in de herbergen gebleven "Hier praten we met elkaar i.p.v. met een mobieltje"?

Nog een verschil: mensen hebben een georganiseerde reis en /of stappen makkelijk in een taxi of bus. Zo nu ook. Gelijk overleg omdat het regende. " Hoe laat nemen we de bus?". Ik vind ze reuze aardig, maar ik wil maar vier kilometer lopen en het wordt wel droog.

Om 10.00 u vertelt de herbergier dat ik bij de volgende herberg voor 12.00 u aanwezig moet zijn en kijk, daar is de zon. Ik zwaai gedag en na 500 meter gaan mijn jas en vest al uit.

Over een oude Romeinse, geplaveide weg loop ik gemakkelijk naar de pas. Met mooie vergezichten en om 11.30 u al bij de Herberg.

Wat een thuis! Een Herberg gerund door vrijwilligers. Eten pruttelt op het fornuis. Hele ruime en hete douches. Overal hangen caminozaken en mooie gedichtjes. Ik ben nu de enige vrouw. Italianen, een Oostenrijker en de Spanjaarden van de Herberg. Ik nestel mij in de zon. ¡Hola!, daar komt een zonnehoedje, ik mag niet onbeschermd zitten. Intussen wappert mijn eerste was aan de lijn.

Tien kilometer met de bus of vier kilometer lopen en dan deze gastvrijheid! We heffen hier samen ons glas.