Vrijdag 4 april: Laat me vertellen over m'n geloof

Eerst maar ontbijten. Ik ben de enige Compostela-pelgrim. De andere mensen komen echt voor Bernadette of als tussenstop naar Lourdes. Men schuift ook niet bij elkaar aan, in tegendeel, per tafel staat een schaaltje brood voor 1 persoon.
De aanduiding pèlerin individuel is wel heel individueel.

In de kerk sta ik lang bij Bernadette te kijken en weet eigenlijk niet wat ik voel of verwacht had. Ik moet aan de woorden van Leen denken: ‘Ze zouden haar rust moeten geven en weer moeten begraven’. Daar kan ik mij eigenlijk wel in vinden. In haar leven zocht zij zo die rust; steeds weer moeten vertellen, zowel aan gelovigen als ongelovigen.
Later lees ik een van haar aantekeningen: ‘Laat mij niet vertellen over wat ik gezien heb, ik kan je toch niet overtuigen; laat mij vertellen over mijn geloof’.

Ik merk dat ik ook geen rust heb. Aardse zaken vragen mijn dringende aandacht. Ik besluit die vandaag te regelen en een dag extra te blijven voor het ervaren van hier zijn.
Wifi lukt niet maar op een computer kan ik toch regelen wat ik wil. Dan heb ik postpapier nodig. Hier hebben ze alleen groen. Gelukkig kan ik wat blanco velletjes krijgen bij het VVV.
Hulde. Daarna alles op de post.
Nu afwachten of dit probleem kan worden opgelost. Soms helpt alleen vertrouwen.

In de stromende regen loop ik op mijn sandalen nog even door de stad en kom tot mijn verrassing Hubert tegen. Ook hij bivakkeert in Espace Bernadette maar dan wel in de gîte.
We eten gezamenlijk en drinken bij mij op de kamer nog een colaatje. We missen allebei de sfeer van Vezelay.