Zaterdag 26 april: Een stukje thuis in Frankrijk

Vroeg weg en in de overdekte markt eerst mijzelf en de fiets regenbestendig gemaakt, het gutst eruit.
In St. Pierre ben ik nog te vroeg, de kerk zit dicht maar ik neem toch even tijd voor dit vestingstadje en bij de bakker haal ik lekkernijen en drinken.

Verder in de stromende regen naar La Réole. Daar in het middaguur, dus alles dicht maar niet het vroegere klooster. Vanuit La Réole moet je over een lange brug en ligt de stad op de oever. Het lijkt wel of je Deventer vanaf de Wilhelmina brug verlaat, een stukje thuis in Frankrijk.

De brug zelf vind ik in de stromende regen smal en eng. Ik en mijn fiets passen maar net op het fietspad.
Bij twee tegenliggers moeten we ons tegen de leuning drukken, niets voor mij.

Hoewel deze oude route niet meer wordt bewegwijzerd, weet iedereen waar ik zijn moet en precies op de afgesproken tijd arriveer ik bij de abdij. Een warm welkom door de zusters, een mooie kamer. Gauw mijn regenkleding uit.
Rondsnuffelen in het winkeltje. Sfeer ervaren in de kerk. Helaas mogen foto's niet. Geholpen met de bloemen opruimen op het altaar.
Heerlijk de gesprekken met de andere gasten.
De sfeer in een abdij is toch heel bijzonder en ik ervaar het als een warm bad, thuis komen.

De mis is ook nu heel bijzonder, de zusters in de kerk en wij gasten op het altaar.
Na de mis de gezamenlijke maaltijd,
Dit was de omweg meer dan waard.