Zaterdag 10 mei: Roncesvalles
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
10 Mei 2014 | Spanje, Roncesvalles
Zaterdag 10 mei:
Ik neem een vooroordeel terug. Op onze kamer lagen maar twee mannen, mijn voorbarige conclusie dat er dan minder luid zou worden gesnurkt blijkt helemaal niet waar te zijn.
Vrouwen snurken ook en ook heel hard.
Meer intrigerend was het feit dat de zeer vriendelijke man uit Korea midden in de nacht naar het toilet ging en zijn hele grote rugzak mee nam. Het waarom snap ik nog steeds niet en dan slaat mijn fantasie altijd op hol.
Kortom het was goed dat de morgen aanbrak.
En wat voor morgen. Deze zonsopgang, in de bergen, maakt de overnachting hier het alleen al waard. Iedereen bleef kijken en de camera's klikten.
Onderweg werd het alleen maar mooier. De nevels en de zon zorgden voor onaardse taferelen.
De met sneeuwbedekte toppen verhieven zich hier boven, we liepen allemaal een stukje in de hemel.
Voor mij leek de klim daardoor bijna vanzelf te gaan. Je wilde gewoon hoger, nog meer kunnen zien en beleven.
Wat was ik blij dat ik in Orisson had overnacht daardoor was er nu rust en voldoende tijd om in Roncesvalles te geraken.
Het Maria-altaar net voor de pas maakte veel indruk. Een beeldje hoog op een stukje rots, scherp afgetekend tegen een strak blauwe lucht.
Boven op de pas een schuilhutje. Met dit zonnige weer, weinig wind, was het moeilijk voor te stellen dat veel mensen hier vroeger in de mist verdwaalden, dood vroren. Veel boeken geven nog steeds aan dat dit een van de zwaarste etappes is maar vandaag was daar echt geen sprake van.
Nog voor 14.00 uur arriveerde ik al in Roncesvalles. Bam: teveel mensen, teveel werkelijkheid.
We werden allemaal zeer vriendelijk ontvangen door de Nederlandse gastheren en vrouwen. Ik had het idee dat ik bij de incheckbalie van een internationaal vliegveld stond in plaats van in een eeuwenoud klooster. Ik raakte zo de kluts kwijt dat ik daar mijn fotocamera liet leggen.
Paniek! Ik zou toch niet al die mooie foto's van vandaag kwijt zijn.
Gelukkig sliep ik op de eerste verdieping, voordeel van vroeg komen. Ik rende weer naar beneden en ja hoor, hij lag er nog. Pak van mijn hart en in plaats van mijn wasje ben ik toen maar op een terrasje gaan zitten.
Ik kocht ook een nieuwe pelgrimpas. Nu heb ik er drie, Nederlands, Frans en Spaans en bijna 2 vol met hele mooie stempels.
Om 18.00 uur naar de indrukwekkende kerk. De mis werd door de bisschop gedaan en wel in vol ornaat. Iedereen maakte foto's maar tijdens een mis kan ik dat niet.
De mis duurde (te) lang. Om 19.00 uur moest ik eten en om 19.10 ging ik weg. In twee restaurants werd een pelgrimsmenu geserveerd, een derde was in een hotel voor à la carte gasten.
Met een aantal anderen kwam ik echt te laat en was er voor ons geen plek meer. Wij mochten naar het hotel restaurant. De tafelwijn was daar in ieder geval van uitstekende kwaliteit en gratis bij ons pelgrimsmenu.
Met veel plezier daar mijn diner gegeten. Onze tafelheer was iemand uit New York, die een deel van de camino loopt op geheel verzorgde wijze. Met zijn 68 nu de oudste. Hij kreeg zijn eten wat, ha ha, hetzelfde was, op wel een veel mooier bord.
Hij is helemaal beduusd als hij hoort dat ik thuis ben vertrokken en gaat dat iedereen vertellen. Een applaus van alle gasten volgt en de wijn blijft stromen. We worden er, als iedereen al lang weg is, wel een beetje uitgegooid.
Het slapen in mijn treincoupe en het bovenste bed was weer een avontuur op zich. Ik deelde de ruimte met 3 Spanjaarden en ja, die snurken ook.
De lampen gingen precies om 10.00 uur uit; geen probleem de tocht en de wijn doen mij snel slapen en dromen.
Ik neem een vooroordeel terug. Op onze kamer lagen maar twee mannen, mijn voorbarige conclusie dat er dan minder luid zou worden gesnurkt blijkt helemaal niet waar te zijn.
Vrouwen snurken ook en ook heel hard.
Meer intrigerend was het feit dat de zeer vriendelijke man uit Korea midden in de nacht naar het toilet ging en zijn hele grote rugzak mee nam. Het waarom snap ik nog steeds niet en dan slaat mijn fantasie altijd op hol.
Kortom het was goed dat de morgen aanbrak.
En wat voor morgen. Deze zonsopgang, in de bergen, maakt de overnachting hier het alleen al waard. Iedereen bleef kijken en de camera's klikten.
Onderweg werd het alleen maar mooier. De nevels en de zon zorgden voor onaardse taferelen.
De met sneeuwbedekte toppen verhieven zich hier boven, we liepen allemaal een stukje in de hemel.
Voor mij leek de klim daardoor bijna vanzelf te gaan. Je wilde gewoon hoger, nog meer kunnen zien en beleven.
Wat was ik blij dat ik in Orisson had overnacht daardoor was er nu rust en voldoende tijd om in Roncesvalles te geraken.
Het Maria-altaar net voor de pas maakte veel indruk. Een beeldje hoog op een stukje rots, scherp afgetekend tegen een strak blauwe lucht.
Boven op de pas een schuilhutje. Met dit zonnige weer, weinig wind, was het moeilijk voor te stellen dat veel mensen hier vroeger in de mist verdwaalden, dood vroren. Veel boeken geven nog steeds aan dat dit een van de zwaarste etappes is maar vandaag was daar echt geen sprake van.
Nog voor 14.00 uur arriveerde ik al in Roncesvalles. Bam: teveel mensen, teveel werkelijkheid.
We werden allemaal zeer vriendelijk ontvangen door de Nederlandse gastheren en vrouwen. Ik had het idee dat ik bij de incheckbalie van een internationaal vliegveld stond in plaats van in een eeuwenoud klooster. Ik raakte zo de kluts kwijt dat ik daar mijn fotocamera liet leggen.
Paniek! Ik zou toch niet al die mooie foto's van vandaag kwijt zijn.
Gelukkig sliep ik op de eerste verdieping, voordeel van vroeg komen. Ik rende weer naar beneden en ja hoor, hij lag er nog. Pak van mijn hart en in plaats van mijn wasje ben ik toen maar op een terrasje gaan zitten.
Ik kocht ook een nieuwe pelgrimpas. Nu heb ik er drie, Nederlands, Frans en Spaans en bijna 2 vol met hele mooie stempels.
Om 18.00 uur naar de indrukwekkende kerk. De mis werd door de bisschop gedaan en wel in vol ornaat. Iedereen maakte foto's maar tijdens een mis kan ik dat niet.
De mis duurde (te) lang. Om 19.00 uur moest ik eten en om 19.10 ging ik weg. In twee restaurants werd een pelgrimsmenu geserveerd, een derde was in een hotel voor à la carte gasten.
Met een aantal anderen kwam ik echt te laat en was er voor ons geen plek meer. Wij mochten naar het hotel restaurant. De tafelwijn was daar in ieder geval van uitstekende kwaliteit en gratis bij ons pelgrimsmenu.
Met veel plezier daar mijn diner gegeten. Onze tafelheer was iemand uit New York, die een deel van de camino loopt op geheel verzorgde wijze. Met zijn 68 nu de oudste. Hij kreeg zijn eten wat, ha ha, hetzelfde was, op wel een veel mooier bord.
Hij is helemaal beduusd als hij hoort dat ik thuis ben vertrokken en gaat dat iedereen vertellen. Een applaus van alle gasten volgt en de wijn blijft stromen. We worden er, als iedereen al lang weg is, wel een beetje uitgegooid.
Het slapen in mijn treincoupe en het bovenste bed was weer een avontuur op zich. Ik deelde de ruimte met 3 Spanjaarden en ja, die snurken ook.
De lampen gingen precies om 10.00 uur uit; geen probleem de tocht en de wijn doen mij snel slapen en dromen.
-
12 Mei 2014 - 19:01
Marja:
Ha die Tineke,
Je hebt Spanje gehaald, SUPER !!!!!!!!!
Nu nog een "klein stukje" en je bent er.
Liefs Marja -
12 Mei 2014 - 23:50
Elisabeth:
Ha dag Tineke,
Zo, eindelijk kom ik eens uit de kast:) Ik volg je al je hele reis met heel veel "leesplezier" en het is puur genieten van je verhalen, je tocht en je belevenissen, ontzettend goed bezig ben jij zeg .Wat een doordouwer ben jij! Chapeau!
Voorlopig moet ik het zelf nog even met jouw en andere blogs doen, zelf zou ik in juli vertrekken maar dat gaat door fysieke problemen niet lukken en ik wil echt lopen! Dus nu vooralsnog volgend jaar maart gepland.
Veel goeds verder, ultreia en ik blijf je graag verder op de voet volgen.
Een hartelijke groet,
Elisabeth -
13 Mei 2014 - 22:11
Betsy Ten Brinke:
Hallo tineke.hoorde van marja over jouw bijzondere tocht. Heel goed van jou.ik volg je verhalen nu ook.ole ole.goede reis verder.groetjes -
13 Mei 2014 - 22:42
Tineke Ten Bulte-herrebrugh:
Lieve allemaal ik geniet erg van juliie leuke reacties helaas lukt het mij niet altijd tereageren omdat internet echt een probleem is. Ik probeer dan altijd eerst alles te lezen en mijn verslagen door te sturen en als latste mijn foto's. Dank jullie allemaal tineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
