Dinsdag 20 mei: Joepie, onze Joep is geboren!
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
20 Mei 2014 | Spanje, Belorado
Gisteravond een berichtje van Joost dat de weeën waren begonnen. Gauw overlegd met mijn kamergenootjes dat ik mijn telefoon aan wilde laten en ook mijn gesprekken wilde aannemen. Iedereen reageerde verheugd en ik had natuurlijk geen slaap meer.
Om 4.00 uur ‘s nachts het verlossende telefoontje. Een gezonde zoon Joep was geboren en met Claudia en Joep was alles goed.
Foto's wilde ik en in plaats van nog even te slapen was ik nu zo benieuwd naar de eerste beelden dat van slapen natuurlijk niets meer kwam.
Toen de eerste opstonden, ben ik ook opgestaan. En overdonderd door het nieuws en de werkelijk prachtige foto's pakte ik mijn rugzak wel 3 keer in en uit en nog bleef het een chaos.
Allemaal felicitaties en bewondering voor Joep. Natuurlijk de mooiste baby.
Ik, normaal nooit technisch en nooit foto's van mijn kinderen bij mij, kreeg het nu voor elkaar de foto van Joep op het scherm van mijn telefoon in te stellen.
Ik liep te dagdromen en mijn lijf miste natuurlijk een nacht slaap. In Graton, bij het eerste cafeetje, nog meer felicitaties: het omafeest.
Ik bedacht dat het jammer was dat Joost en Claudia dit internationale tintje niet konden ervaren. Ik besloot in het volgende dorpje een boekje te kopen en te vragen of degenen die ik wat beter kende een gelukwens voor Joep wilden schrijven.
Het volgende dorp was Redecilla del Camino. Daar hadden ze precies wat ik zocht.
De eigenaresse, tot mijn verbazing een Nederlandse, wilde wel als eerste schrijven.
Heel bijzonder was echter de stempel. Redecilla is namelijk bekend om zijn doopvont.
Hoe toepasselijk kan iets zijn.
Weer buiten gekomen bleek de kerk inmiddels open te zijn en kon ik het doopvont ook in het echt bewonderen.
Iedereen was erg enthousiast over het boekje en wilde graag hun wens opschrijven.
Helaas vergat ik daardoor iets voor de lunch in te kopen. In de twee volgende dorpen was niets te krijgen.
Wat wel was, was een enorme tegenwind. Deze hield de boel wel droog maar zeker omhoog kreeg je het gevoel dat je weggeblazen werd.
Inmiddels nog wel biscuitjes en een sinaasappel opgedoken uit mijn rugzak en met wat cola toch genoeg om Belorado te bereiken.
De Koreaanse familie raadde mij de tweede refuge aan en ik vind hen toch erg aardig, vader, moeder en 3 kinderen dat ik graag luisterde.
De zoon en dochter wilde graag een wens voor Joep schrijven.
Later op het pleintje een klein geboorte feestje en nog meer gelukwensen. Ik was helemaal ondersteboven dat zoveel mensen mij kwamen feliciteren.
In de refuge volgde een zeer geanimeerde gezamenlijke maaltijd door enthousiaste hospitalisero's verzorgd.
Moe en dolgelukkig kroop ik onder mijn donsdekentje. De camino, zoveel verschillende mensen, overal vandaan iedereen op zijn eigen manier en vandaag werd deze verbondenheid zo spontaan geuit.
Heel ontroerd was ik ook vandaag door Joost. Iedereen wil graag dat ik mijn tocht afmaak.
Natuurlijk wil ik Joep in mijn armen sluiten en knuffelen en vasthouden maar mijn camino is voor ons allemaal en dat mijn familie op alle mogelijke manieren achter mij staat en Joost dat nog eens uitsprak, dat voelt zo goed.
Ook vannacht slaap ik nog niet zoveel maar zijn Joep en de camino allebei in mijn gedachten en dromen.
Om 4.00 uur ‘s nachts het verlossende telefoontje. Een gezonde zoon Joep was geboren en met Claudia en Joep was alles goed.
Foto's wilde ik en in plaats van nog even te slapen was ik nu zo benieuwd naar de eerste beelden dat van slapen natuurlijk niets meer kwam.
Toen de eerste opstonden, ben ik ook opgestaan. En overdonderd door het nieuws en de werkelijk prachtige foto's pakte ik mijn rugzak wel 3 keer in en uit en nog bleef het een chaos.
Allemaal felicitaties en bewondering voor Joep. Natuurlijk de mooiste baby.
Ik, normaal nooit technisch en nooit foto's van mijn kinderen bij mij, kreeg het nu voor elkaar de foto van Joep op het scherm van mijn telefoon in te stellen.
Ik liep te dagdromen en mijn lijf miste natuurlijk een nacht slaap. In Graton, bij het eerste cafeetje, nog meer felicitaties: het omafeest.
Ik bedacht dat het jammer was dat Joost en Claudia dit internationale tintje niet konden ervaren. Ik besloot in het volgende dorpje een boekje te kopen en te vragen of degenen die ik wat beter kende een gelukwens voor Joep wilden schrijven.
Het volgende dorp was Redecilla del Camino. Daar hadden ze precies wat ik zocht.
De eigenaresse, tot mijn verbazing een Nederlandse, wilde wel als eerste schrijven.
Heel bijzonder was echter de stempel. Redecilla is namelijk bekend om zijn doopvont.
Hoe toepasselijk kan iets zijn.
Weer buiten gekomen bleek de kerk inmiddels open te zijn en kon ik het doopvont ook in het echt bewonderen.
Iedereen was erg enthousiast over het boekje en wilde graag hun wens opschrijven.
Helaas vergat ik daardoor iets voor de lunch in te kopen. In de twee volgende dorpen was niets te krijgen.
Wat wel was, was een enorme tegenwind. Deze hield de boel wel droog maar zeker omhoog kreeg je het gevoel dat je weggeblazen werd.
Inmiddels nog wel biscuitjes en een sinaasappel opgedoken uit mijn rugzak en met wat cola toch genoeg om Belorado te bereiken.
De Koreaanse familie raadde mij de tweede refuge aan en ik vind hen toch erg aardig, vader, moeder en 3 kinderen dat ik graag luisterde.
De zoon en dochter wilde graag een wens voor Joep schrijven.
Later op het pleintje een klein geboorte feestje en nog meer gelukwensen. Ik was helemaal ondersteboven dat zoveel mensen mij kwamen feliciteren.
In de refuge volgde een zeer geanimeerde gezamenlijke maaltijd door enthousiaste hospitalisero's verzorgd.
Moe en dolgelukkig kroop ik onder mijn donsdekentje. De camino, zoveel verschillende mensen, overal vandaan iedereen op zijn eigen manier en vandaag werd deze verbondenheid zo spontaan geuit.
Heel ontroerd was ik ook vandaag door Joost. Iedereen wil graag dat ik mijn tocht afmaak.
Natuurlijk wil ik Joep in mijn armen sluiten en knuffelen en vasthouden maar mijn camino is voor ons allemaal en dat mijn familie op alle mogelijke manieren achter mij staat en Joost dat nog eens uitsprak, dat voelt zo goed.
Ook vannacht slaap ik nog niet zoveel maar zijn Joep en de camino allebei in mijn gedachten en dromen.
-
21 Mei 2014 - 23:22
Carlo:
Gefeliciteerd! -
21 Mei 2014 - 23:35
Marian:
Hallo oma Tineke. Van harte gefeliciteerd met je kleinzoon. Geweldig dat je dit op deze manier met al die aardige mensen bij je in de buurt dit kunt vieren. Ga je nu op vleugels richting Santiago? Ooit zul je kleinzoon het verhaal vertellen van zijn geboorte en hoe dat voor zijn oma was. En wie weet wil hij later zien waar je geweest bent. Buen camino. Lieve groet Marian -
22 Mei 2014 - 00:56
Elisabeth:
Wow Tineke wat een geweldig verhaal, van harte gefeliciteerd, een kleinkind is zooooo bijzonder weet ik uit ervaring, ik kijk uit naar het 3e kleinkind. Hoe bijzonder zal je straks voelen als je Joep in je armen hebt. Ik ga er vanuit nu dat het je 1e kleinkind is die jou nu tot oma maakt?!
Mooi ook je boekje voor Joep! Maar geniet nu ook verder van je weg.
Ultreya e suseya! Alle goeds en een lieve groet,
Elisabeth -
22 Mei 2014 - 09:37
Marjan :
Jeetje Tineke.... Gefeliciteerd meisje!!!!! OMA!!!
Ik hoop dat je hem snel in je armen kunt houden.
Verdere goede reis en je gaat nu met vleugels denk!
Marjan -
22 Mei 2014 - 14:46
Andrea:
O Tineke, wat een geschenk, een gezond manneke! Gefeliciteerd, je bent oma! En nog wel eentje die straks kan vertellen dat ze de camino heeft gelopen/gefietst. Dat is ook best bijzonder!
Geniet van je tocht, de vreugde om Joep kan het alleen maar makkelijker maken, lijkt me :-).
Lieve groet,
Andrea -
22 Mei 2014 - 16:12
Nadine:
Tineke,
Dikke proficiat, hopelijk geeft Joep je nu vleugels om het allerlaatste stuk van de Camino over te vliegen. Groetjes Nadine -
22 Mei 2014 - 21:57
Bertus En Gerry:
Tineke proficiat : een gezonde kleinzoon ! Elke keer weer een wonder zo'n klein mensje is onze ervaring. Heel veel geluk voor jou en je familie !
groetjes uit Oosterbeek -
22 Mei 2014 - 22:54
Tom:
Van harte Tineke, een wereld kleinzoon! Op grote afstand geniet je er al van en ik hoop, dat Joep op mag groeien tot een prachtig mens met onder andere jouw doorzettingsvermogen! Succes, die "laatste" 500 kilometer. -
23 Mei 2014 - 09:18
Marja:
Oma Tineke,
Dat klinkt super en oma zijn is ook echt geweldig. Joep ziet er prachtig uit. Hopelijk zal de rest van de tocht zonder problemen en met hulp van Jacobus snel en goed verlopen zodat je zeer vlug naar huis terug kunt gaan om dan te kunnen genieten van je "nieuwe" familie.
Liefs Marja -
23 Mei 2014 - 09:52
Marja Broekhuis:
Hallo Tineke en Wim gefeliciteerd met jullie kleinzoon Joep!
De rest van de familie ook gefeliciteerd! De kersverse ouders Claudia en Joost. Nou ga je verder de tocht zeker makkelijk uitlopen!Succes met de kilometers Tineke.Kom als je weer in Nederland bent weer even buurten. -
25 Mei 2014 - 18:41
Tineke Ten Bulte:
Lieve allemaal bedankt voor jullie felicitaties, ik had niet gedacht dat dit zo bijzonder zou zijn en hoop inderdaad dat ik nu rennend dit laatste stuk kan afleggen -
26 Mei 2014 - 18:18
Lida:
Gefeliciteerd oma Tineke!
Wat een bijzondere ervaring, zelfs op grote fysieke afstand. Ik hoop dat je ook snel dichterbij van Joep kan gaan genieten. Wat zal het heerlijk zijn dat prachtige kereltje in je armen te houden. Toch?! Fijn dat alles zo goed is gegaan voor Joep en Claudia en dus ook voor Joost.
Ook voor opa Wim hartelijke felicitaties! -
06 Juni 2014 - 07:34
Diana Rona:
Hallo Tineke,
Als eerste(???) voor dit bericht natuurlijk van mij. Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je kleinzoon Joep. Wat knap van je om je pad te lopen terwijl er zo`n heugelijk nieuws aan het front is. Wat ik zo leuk vind in je verslag dat je tegenwind kreeg bij het wandelen en het doopfeest. Je mocht er echt van genieten en even de tijd voor nemen.
Ik ben gisteren lid geworden van het vennootschap en las dat je was vertrokken. Ik zag dat je net als ik uit Deventer komt en vandaar uit bent vertrokken. Ik was erg benieuwd naar je reisverslag. Ook ik ga tussen nu en 3 jaar alleen naar Santiago en een stukje verder tot aan de zee.
Ik zou je heel graag willen ontmoeten als je weer thuis bent, genoten hebt van je familie en het dagelijkse leven weer is begonnen.
Geniet nog verder en ik blijf je nog even volgen. Veel liefs en warme groet, Diana
-
09 Juni 2014 - 13:33
Elke:
Hola oma Tineke!!!
Wij zijn het fietsende echtpaar uit Eindhoven, wij hebben mekaar ontmoet op 17 mei in Navarete en zijn samen naar de pelgrimsmis in dat mooie kleine en bijzondere kerkje geweest. Je wachtte toen al op het "oma worden". Inmiddels ben je het, heel bijzonder! Van harte feliciteerd!!!
Wij kwamen op 29 mei in Santiago aan, in de stromende regen! Hebben op vrijdag avond de pelgrimsmis meegemaakt, het grote wierookvat zien zwaaien, echt indrukwekkend en emotioneel, ook omdat wij nog niet konden bevatten dat we het gehaald hebben. Wij zijn dan nog doorgegaan naar Fisterra wat ook heel bijzonder was, na Santiago weer rust.... En voor de afwisseling mooi weer!
Wij zijn nu al weer 2 dagen terug in Eindhoven, het is wel even wennen thuis ........ Maar het was zooooooo fijn om ons kleinkind weer te mogen knuffelen. Hoe zal het voor jou dan niet zijn? Hem de eerste keer echt zien en vasthouden!!!
Wij wensen jou van harte voor jouw laatste kilometers lieve mensen om je heen, droog weer en weinig wind tegen en wij nemen ons petje voor je af, geweldig, je bent er bijna!
Buen Camino!
Jan en Elke uit Eindhoven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
