Dag 13 - Vrouwen onder elkaar
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
14 September 2016 | Spanje, Valga
Om circa half acht word ik langzaam wakker. Er wordt wat rustig heen en weer gescharreld. We hebben nu een leuke samenstelling, alles door elkaar maar met de overeenkomst dat niemand haast heeft, er zijn geen koplampen en de zaal heeft geen grote lamp. Dit zorgt wel voor hilariteit.
Buiten wordt het wel licht maar door de nevel zie je nog niets. Ik krijg een foto binnen van wel heel zonnig weer in Nederland. Het regent gelukkig niet echt, af en toe een sputter.
Door een adembenemend groen landschap slingert mijn pad. Caldaz de Reis valt wat tegen maar het landschap maakt het meer dan goed. Wel zie ik een heel leuk modern Jacobus pelgrimbeeldje. Tja, meenemen..... beetje moeilijk.
Bij een klein dorpje is een soort kleuterschool. De kinderen vragen gelijk waar we vandaan komen en wijzen op de goede reis wensen in alle talen op de ramen. Ik laat ze de zonnige foto zien van kleinkind Sam. Ze klappen. Dit is praktisch onderwijs naar mijn hart, hopelijk wel met een landkaart in de klas.
Behalve de mensen die tegelijk zijn vertrokken, kom ik geen andere pelgrims tegen. Schapen, een hangbuikzwijntje en een paar dorpsvrouwen vormen vandaag mijn gezelschap.
Als ik mijzelf met het hangbuikzwijntje vergelijk, schiet een Spaanse vrouw erg in de lach Ze wijst op een dikker persoon en gebaart dat het bij mij wel mee valt. We lachen allemaal; heerlijk, vrouwen onder elkaar.
Later bij een pauze, helaas geen bars onderweg vandaag, vertelt Erica dat zij vanochtend haar vest in het donker verkeerd had aangetrokken. Ik kijk, ja hoor, ook mijn blouse binnenste buiten. Wederom heerlijk vrouwen onder elkaar.
De vele typische Spaanse voorraadschuren,hele oude maar ook hele moderne, wisselen elkaar regelmatig af. Ik zie wel een hele bijzondere: in plaats van houten tussenstukken dakpannen.
De kerken zijn allemaal gesloten vandaag. Wel hangt het klokkentouw bij een naast de deur. Ik doe net of ik de klok wil gaan luiden. Erica schrikt zich suf. Ik verklaar vervolgens dat ik dacht dat, als je de klok ging luiden, de deur open werd gedaan. Ze trekt mij gauw met haar mee voor het geval ik het echt in mijn hoofd zou halen. En ergens, diep in mij, weet ik: ooit? Zou ik het altijd kunnen weerstaan; het is zo uitnodigend, dat hangende touw en die grote klok.
Ik stop bij de herberg in O Pino. Genoeg voor vandaag.
Padron is net te ver weg.
Mijn eigen golfje is nu echt verder en SMS-en waar we zijn.
Dit nieuwe groepje is ook prima.
Bij aankomst bij de herberg hebben we van elkaar foto's gemaakt bij de zittende pelgrim die zijn voeten inspecteert. Erica komt vragen of ik een nieuwe van haar wil maken. Door haar rugzak lijken haar borsten zo gek groot. Later bekijk ik die van mijzelf en schiet onbedaarlijk in de lach.
De vrouwen kijken en lachen mee.
Heerlijk, vrouwen onder elkaar, waar vandaan dan ook.
Buiten wordt het wel licht maar door de nevel zie je nog niets. Ik krijg een foto binnen van wel heel zonnig weer in Nederland. Het regent gelukkig niet echt, af en toe een sputter.
Door een adembenemend groen landschap slingert mijn pad. Caldaz de Reis valt wat tegen maar het landschap maakt het meer dan goed. Wel zie ik een heel leuk modern Jacobus pelgrimbeeldje. Tja, meenemen..... beetje moeilijk.
Bij een klein dorpje is een soort kleuterschool. De kinderen vragen gelijk waar we vandaan komen en wijzen op de goede reis wensen in alle talen op de ramen. Ik laat ze de zonnige foto zien van kleinkind Sam. Ze klappen. Dit is praktisch onderwijs naar mijn hart, hopelijk wel met een landkaart in de klas.
Behalve de mensen die tegelijk zijn vertrokken, kom ik geen andere pelgrims tegen. Schapen, een hangbuikzwijntje en een paar dorpsvrouwen vormen vandaag mijn gezelschap.
Als ik mijzelf met het hangbuikzwijntje vergelijk, schiet een Spaanse vrouw erg in de lach Ze wijst op een dikker persoon en gebaart dat het bij mij wel mee valt. We lachen allemaal; heerlijk, vrouwen onder elkaar.
Later bij een pauze, helaas geen bars onderweg vandaag, vertelt Erica dat zij vanochtend haar vest in het donker verkeerd had aangetrokken. Ik kijk, ja hoor, ook mijn blouse binnenste buiten. Wederom heerlijk vrouwen onder elkaar.
De vele typische Spaanse voorraadschuren,hele oude maar ook hele moderne, wisselen elkaar regelmatig af. Ik zie wel een hele bijzondere: in plaats van houten tussenstukken dakpannen.
De kerken zijn allemaal gesloten vandaag. Wel hangt het klokkentouw bij een naast de deur. Ik doe net of ik de klok wil gaan luiden. Erica schrikt zich suf. Ik verklaar vervolgens dat ik dacht dat, als je de klok ging luiden, de deur open werd gedaan. Ze trekt mij gauw met haar mee voor het geval ik het echt in mijn hoofd zou halen. En ergens, diep in mij, weet ik: ooit? Zou ik het altijd kunnen weerstaan; het is zo uitnodigend, dat hangende touw en die grote klok.
Ik stop bij de herberg in O Pino. Genoeg voor vandaag.
Padron is net te ver weg.
Mijn eigen golfje is nu echt verder en SMS-en waar we zijn.
Dit nieuwe groepje is ook prima.
Bij aankomst bij de herberg hebben we van elkaar foto's gemaakt bij de zittende pelgrim die zijn voeten inspecteert. Erica komt vragen of ik een nieuwe van haar wil maken. Door haar rugzak lijken haar borsten zo gek groot. Later bekijk ik die van mijzelf en schiet onbedaarlijk in de lach.
De vrouwen kijken en lachen mee.
Heerlijk, vrouwen onder elkaar, waar vandaan dan ook.
-
14 September 2016 - 20:56
Marja:
Hallo tineke, wat een prachtige verhalen. Ik geniet ervan. Liefs en groetjes marja. -
14 September 2016 - 21:31
Mariette:
Hoi Tineke,
Ik heb zo zitten lachen bij het verhaal van vandaag!
Die man van mij wordt net zo aangetrokken door een klok aan een touw als jij.
And he.... did it... Over een stille vallei klonk luid en duidelijk de klok. Nu jij nog :-)
Liefs,
Mariëtte -
14 September 2016 - 23:49
Johanna N:
Tineke, waar heb je dat beeldje gezien? Als ik in de buurt ben dan z o u ik het voor je mee kunnen nemen. En ook voor mezelf. Hij is echt erg mooi -
17 September 2016 - 00:36
Elisabeth:
Ha Tineke,
Wat heerlijk dat je weer onderweg bent, heb genoten van je verslagen tot hier. Hoop dat het goed gaat of is er geen internet?
De vorige keer volgde ik je ook en zelf ben ik dus vorig jaar gelopen vanaf Maastricht.
Door fysieke problemen kom ik met lopen momenteel niet zo ver maar oh wat zou ik graag met je oplopen nu :) dus goed dat je er nog niet bent want nu kan ik je nog even zo op de voet volgen!
Buen Camino en een hartegroet,
Elisabeth
-
18 September 2016 - 12:49
Netty:
Hoi Tien, ook ik geniet van jouw reis en verhalen. Wat heerlijk toch...vrouwen onder elkaar. We hebben gelijk dezelfde humor en herkenningen als vrouw.
En het pad wat je bewandelt, zo mooi, zo divers en al die bloemen, daar alleen al word je blij van.
En het verhaal over Julia, ik werd er stil van. Hopelijk kun je dat kleine wondertje gaan bekijken als je weer terug bent.
Ook de foto's van Sam en Joep, zo leuk. Wat fijn he, dat je op zo een verstilde tocht, toch de mogelijkheid hebt, je kleinkinderen mee te nemen.
Dat er nog maar veel bijzonders op je pad mag komen.......
I blijf je volgen, dikke kus xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
