Dag 7 - Snoepje van de week?

Ik was gisteren zo blij met het laatste bed. Overal werden mensen neergelegd. Het was feest in Ponte de Lima dus alle reguliere hotels zaten vol. Door het warme weer van gisteren was er een stuwmeer ontstaan van pelgrims die eerder gestopt waren en als een vloedgolf werd Ponte de Lim nu nu overstroomd.

Ik was moe want had dus circa 25 km gelopen. Mijn Canadese buurman bleef het bed boven mij beklimmen, zijn vrouw ratelen. Ik denk dat ze het een beetje flauw vonden dat ik niet wou ruilen zodat zij naast elkaar konden liggen. Ze hadden mij toch al afgedaan als een vreemd geval na mijn woordje over taximensen.
Om vijf uur schrik ik wakker. Jawel met koplamp op weer naar beneden. Zijn vrouw had alles uitgepakt en overal lag iets. Ze konden toch te weinig zien en, hopla, kwart over 5 daar ging het grote licht aan. Ik wilde niet weer mopperen dus hield mij in. Maar ik denk dat Jacobus mijn favoriete heilige is omdat hij bekend stond om zijn uitbarstingen en het lucht in ieder geval op. Dus grijp ik in en zeg ze de lamp uit te doen omdat er ook in de aangrenzende grote zaal nog mensen slapen. Nu volgt het theater van de lach: lamp uit, lamp aan, etc.
Om half zeven geef ik het op pak mijn spullen; zij zijn dan nog niet klaar!
Dus ondanks mijn voornemen toch bijna wel een dwaallichtje.

Bij het cafeetje voor het ontbijt zijn nog veel meer mensen die allemaal al heel vroeg op waren. Ik begrijp hier echt niets van.
Maar het wordt lichter, de zon schijnt dus vrolijk op pad. Het wordt klimmen vandaag naar 400 m, en weer dalen, warmer dan gisteren en ik wil proberen Rubiaes te bereiken, een kleine 18 km verder.

Ik loop weer onder de wijnranken door en zie mijn eigen schaduw op de muur. Op de weg krijg je altijd lange benen, op de muur juist hele korte.
Ook vandaag weer veel straatnaambordjes genoemd naar de camino en zoveel aanwijzingen, niemand kan verdwalen,
Bij het kapelletje gewijd aan St. Roch zie ik iets opmerkelijks. Als een offergave ligt daar een zakje snoep. Wie offert er nu een zakje snoep. Mijn fantasie slaat gelijk op hol.

Voor mij loopt een oude herder met een paar schapen en een koe.
Deze koe heeft grote horens, de weg is smal dus blijf ik er maar een beetje achter. Dat vindt de man leuk en een grote tandeloze grijns is mijn dank.
Even later komt hij naast mij lopen en vraagt waar ik vandaan kom. Als ik Holland zeg, begint hij nog meer te grijnzen en voordat ik het weet krijg ik twee dikke zoenen op beide wangen - smak smak. Hij maakt plaats en ik kan verder.
Ik hoop dat ik niet zijn snoepje van de week en zijn gebed was.

Over steile steenpaden loop ik nu naar boven. Er staan diverse kruisen en mooie vergezichten en boven een luie leren ligstoel. Dankbaar vlei ik mij daarin neer.
Het is warm maar ik ben o zo blij dat het niet regent. Over natte keien naar beneden glibberen... dan maar liever deze hitte ook al branden je voeten na zo'n dag weg .

Ik schiet in de lach als ik ineens aan mijn nachtelijke oplossing daarvoor moet denken.
Mijn voeten hadden zo gebrand en koud afspoelen was niet mogelijk geweest. Crème had niet geholpen en ineens had ik mijn kletsnatte dus koude sokken zien hangen. Ik die aangetrokken heerlijk binnen 20 minuten had ik nergens meer last van en ik wist nu ook dat mijn kousen droog zouden zijn.

Tot mijn verbazing was ik even na tweeën al in Rubiaes.
Prima op tijd voor een bed maar de matrassen stonden al klaar. Ik was voor de golf.