Etappe 10, maandag 24 juni 2019

Van Torremejia naar Merida (16 km)
‘Geen water onderweg’

Gisteravond nog gezamenlijk gegeten met de inmiddels toch grote groep. Erbij zijn Elena uit Kiev en Julian uit Kiel en een Italiaans echtpaar dat een constructie heeft bedacht van grote paraplu’s die bevestigd zijn op de rugzakken.
De laatste 4 gaan twee etappes koppelen. Dat wordt mij teveel, toch sta ik wel in dubio. Eigenlijk wil ik 2 dagen in Merida blijven om ook alle Romeinse opgravingen te zien maar dan kan ik niet in de herberg slapen. Ik kies er eerst maar voor om samen met Daniëlle naar de herberg te gaan.
Over de brug in Merida, die doet denken aan Ponte de Reina, zijn we snel,bij de herberg. Gelukkig, er hangen lakens en er zitten mannen. Vrolijk lopen we naar de deur en …mogen niet naar binnen!! De herberg is gesloten.
Ik pak mijn lijst, daar staat op open. Op de website staat open.
De mannen zijn niet te verwurmen, in tegendeel ze raken wat geïrriteerd. Ik ook, wat heb ik aan actuele lijsten met informatie van hen zelf, etcetera, etcetera.
Dan zegt de een ook nog dat mijn credential/pelgrimspaspoort niet geldig is en ik ontplof. Ik had in Sevilla immers een nieuwe willen halen. Ik vraag de man dus hoe ik aan een ander pelgrimspaspoort kan komen als alles steeds dicht is en wijs op de aantekening van de kathedraal.
Dan ga ik het nummer bellen op de deur. Een alleraardigste stem: Ja, de herberg is open. Ik geef de telefoon aan de hospitalero. Inmiddels is Sabine met de ander in rad Spaans in gesprek.
Hoe dit is afgelopen?
We kwamen er niet in maar kregen wel een adres van een hostel waar we goedkoop zouden kunnen overnachten. Moe en warm naar de hostel. Hoezo goedkoop? Veel duurder dan in mijn spiksplinter nieuwe boek. Nu was de maat echt vol en ik maakte duidelijk: dát en geen cent meer!
Hij bond in.

Oke, mijn budget voor twee dagen Merida dus maar gelijk gespendeerd.
Bij de Arabische burcht Alcazabar wil ik een foto nemen van de buitenkant. Ik stond dus nog voor de loketten toen de man in het loket mij duidelijk maakte dat dat verboden was; ook voor een foto van de was een ticket noodzakelijk …
Nu kreeg ik gewoon de slappe lach. Wat is dit voor een idiote dag?

Bij de Romeinse opgraving, die nog maar 1 uur open was en 12 euro kostte, was ik in ieder geval zo overtuigend oud dat ik er voor 6 euro in mocht. Een gelukje vandaag.
Toen we even wilden zitten op de rangen van het oude theater voelde ik iets geks. Een deel was gerenoveerd en gerestaureerd - niets mis mee - maar de stenen waren nu van plastic!

Eén nacht Merida, meer dan genoeg voor mij!