Dag 15 : Misplaatst vertrouwen?
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
17 April 2024 | Spanje, El Cubo de Tierra del Vino
20 kilometer de omwegen naar El Cubo de la Tierra del Vino
Om 8.00 uur precies liep ik buiten. Brrr, het was 4 graden. Gauw mijn uv-blouse uit en mijn warme vest aan.
Aan het eind van het dorp stonden een aantal Romeinse mijlstenen. De laatste op de route. Echte Romeinse mijlstenen zijn hol aan de bovenkant en genummerd. Ze geven niet alleen de afstand aan, maar er werd ook post ingelegd, meestal militaire instructies voor de legioenen. De koeriers wisten ook door de nummers waar ze de post moesten deponeren. Een soort postbus dus.
Heel kort samengevat was de route van vandaag …... [e-38]$^#%!
Het pad liep grotendeels direct langs de autoweg. Door een niet doorwaadbare plaats, waardoor je al 1,5 km moest omlopen, zelfs op de autoweg! Het vrachtverkeer denderde met zoveel geweld langs mij, dat ik mij bij het passeren aan de vangrail vast hield om niet omver geblazen te worden. Bij een splitsing stonden zoveel pijlen, dat ik er niet wijs uit kon worden. De keus was snel gemaakt: gewoon van de autoweg af, dan nog maar een stukje omlopen.
Als je niet naar de autoweg keek was het landschap bijna Nederlands. Groene akkerbouw, sproei-installaties en op het eind zelfs zwart-witte koeien. Een schaapskudde met veel lammetjes was eerder op de vlucht geslagen voor de ook op de B-weg rijdende vrachtwagens. Het waren eigenlijk drie wegen naast elkaar. De autosnelweg, dan een klein voetpaadje voor ons en een grindpad voor tractoren etc. Dit pad stoof zo, daar liep niemand op.
Want jawel, er waren weer pelgrims. De hele morgen niemand gezien. Tijd voor lunch en een kleine plaspauze en ja hoor, juist op dat moment in de kale vlakte opeens een medepelgrim. Pfff dan maar wachten.
Een kale vlakte is trouwens niet vlak. De auteur van het boekje kan dan wel leuk schrijven dat de route overwegend vlak is, maar zijn idee van vlak is niet de mijne. Het lijkt wel de rups van vroeger op de kermis. Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag. Ja, de autoweg is vlak, met rust- en parkeerplaatsen en een wegrestaurant, onbereikbaar voor ons. Geen enkele mogelijkheid om ergens te gaan zitten, geen steen, helemaal niets. Zomaar op de vlakke weg gaan zitten is niets voor mij, ik kom echt niet meer omhoog. Gelukkig is dit ook voor een veel jongere pelgrim een probleem.
Op het laatst, stond niet in de beschrijving, weer een stukje snelweg. De jonge Duitse pelgrim vertelt dat ze vanochtend met de bus uit Salamanca waren vertrokken en de route van gisteren hebben overgeslagen. Dom, dom,gisteren was mooi ze hadden beter vandaag over kunnen slaan.
De herberg is een oase van rust. We krijgen avondeten en ontbijt. Ik doe vandaag geen stap meer. Eigenlijk doe ik niets, niet douchen,geen kleding wassen, helemaal niets, want mijn rugzak is (nog) niet hier!
De Herberg stroomt vol en over. Er worden mensen met de auto naar de andere herberg gebracht en later ook matrassen. Nog is de capaciteit te weinig en worden mensen ook bij particulieren ondergebracht. De twee hospitalero's doen werkelijk alles om voor iedereen een oplossing te vinden. Toch zijn er mensen die mopperen. Ze willen niet in een stapelbed, ze willenniet..... Ik begrijp dat echt niet, ik zie ons als gasten en niet wij hebben er recht op.
Inmiddels wordt het wachten op mijn rugzak wel hilarisch. Auto’s rijden af en aan, iedereen doucht, wast zijn kleren, doet boodschappen - ook voor mij - en ik zit lui, beentje omhoog, in de stoel. Dan ineens gebaart de hospitalero dat ik mee moet en snel, op kousevoeten - wordt bijna gewoon - stap ik bij hem in de auto en rijden wij het hele stuk terug naar de herberg van de afgelopen nacht. Twintig minuten in plaats van zes uur lopen!
Wat blijkt? Ik had mijn rugzak netjes klaargezet met adres en telefoonnummers etcetera erop. De [e-38]$^#% hospitalero heeft hem weggezet in een afgesloten kast, zodat niemand wist waar mijn rugzak was, terwijl hij de hele dag niet in de herberg was.
Eind goed al goed. Een heerlijke maaltijd. Goede douche en daarna in een heerlijk bed en deze hospitalero heeft beloofd zélf mijn rugzak te brengen morgen. Voor de andere pelgrims een vrolijke schaterlach toen ik vertelde dat de route met de auto net zo lelijk was als die van het lopen.
-
18 April 2024 - 10:39
Frans Dellaert:
Veel waardering voor je moed en volharding.
-
18 April 2024 - 14:11
Angela Frieling:
Hoi Tineke,
We herkennen de route langs en onder snelweg door. 2 Nederlanders zijn daar door de politie van de snelweg gehaald. Wij liepen daar op 18 april 2015. Het is dus nog steeds een slechte route. Maar een troost zo erg wordt het verder niet meer.
Groet en geniet.
-
18 April 2024 - 17:09
Nadine Claes:
Geniet iedere keer weer van je verslag. Hoop dat je je rugzak ondertussen terug hebt.
Groetjes
-
18 April 2024 - 20:03
Marja:
Hoi Tineke,
Ook ik geniet van je verslagen en foto's. Af en toe spreken we elkaar echt, kunnen we elkaar troosten en/of opbeuren.
Lieve Tineke, ga zo door.
-
21 April 2024 - 23:57
Elisabeth:
Nou het is me wat van je hela hola houd de moed er maar in......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
