Etappe 15, zaterdag 29 juni 2019

Van Cáceres naar Casar de Cáceres (10,6 km)

Om half 7 al op pad en veel sneller de stad uit dan erin. Als zo vaak via een stiervechtersarena. Dit Spanje verschilt wel heel veel van de andere delen van Spanje. Bijna elke stad heeft wel een stierenarena.

Maar deze stad heeft nog iets: tientallen misschien wel 100 bankjes op een rij, om de meter bijna. Aangelegd met geld van de Europese Unie. 30 miljoen lees ik op een bord. Een bankje onderweg met een schaduwdakje zou erg fijn zijn geweest maar nog meer een veilig pad langs de weg.

2.7 km langs, volgens mijn boekje, een rustige weg. Nou, vergeet het maar! ‘s Morgens half acht en verkeer raast er overheen. Achter de vangrail lopen is door het steile talud ook geen optie. Maar de meeste chauffeurs steken hun hand op en rijden met een grote boog om me heen.
Een voordeel: ik loop nu wel door.
Dit traject is verder ook niet echt mooi. Korenvelden, onafgebroken, en ik mis mijn kurkeiken en de geurige olijfbomen.
Het is al 28 graden om 8.00 uur. Ik zie hardlopers, fietsers en nog meer hardlopers. Een man deelt bidonnen uit aan wielrenners, wenst mij bon camino maar ik krijg niets. Tja, verschil moet er zijn.
Ik schiet in een lachstuip als ik Casar de Caceres inloop. Dezelfde tientallen bankjes.

De herberg bij het zwembad ziet er wel heel uitnodigend uit maar 1.5 km verderop in het centrum zit de gemeentelijke herberg, die is open en dat scheelt morgen weer.

In de herberg krijg ik gezelschap van drie Franse mede-wandelpelgrims. Gelukkig maar want ik heb al mijn kleren in de wasmachine gegooid, op slip en t shirt na. Dacht dat ik toch alleen zou zijn maar krijg de wasmachine niet open! Gelukkig een van hen wel.
Hilarisch wordt het als hun was erin zit en de machine dan ook niet meer open wil.

Tijdens deze camino oefen ik mijn Frans meer dan mijn Spaans.