Dag 12: Fotogeniek

Rustdag in Salamanca

Een slaap- en badkamer voor mij alleen, ik kan mijn geluk niet op. Ik word pas tegen 9.00 uur wakker.

Ik neem mij voor om eerst een plattegrondje van de stad te halen bij het VVV. Ik kom langs de kathedraal, waar de deur open staat. Ik ben een beetje verwonderd, ik zie geen rijen. Gisteren stonden hier rijen dik. Ik loop naar binnen en ook bij het loket ben ik direct aan de beurt. Ik krijg mijn pelgrimstempel en kijk bewonderend om mij heen. Salamanca heeft twee kathedralen. Toen men de nieuwe bouwde, is de oude ernaast, tegen alle tradities in, blijven staan en beide zijn ook met elkaar verbonden. In de nieuwe kathedraal kan ik in de Jacobus kapel, hier natuurlijk Saint Iago, geen beeld vinden. In een andere kapel wel eentje, een beetje raar. Gelukkig wel de heilige Antonius, die mij ook op deze tocht regelmatig helpt mijn spullen terug te vinden. In een ander klein zijaltaar is een mis bezig. Het is zondag dus ik schuif aan. Ik versta niets, maar de pastoor o.i.d. heeft een fijne stem en het klinkt gewoon warm. Een mevrouw geeft mij een bidprentje van de heilige van de kapel. Ha, Maria van de gemeenschapszin, ik zit op de goede plek. Ik ga verder met mijn rondgang en ineens beginnen de klokken te luiden en stroomt de kathedraal vol. Nu begint op het hoofdaltaar de hoofdmis. Ik maak dat ik weg kom, iets teveel van het goede. Ik dwaal door de oude kathedraal met zijn ontzettend mooie muurschilderingen en door het nabijgelegen klooster en de tuin. Allemaal de moeite waard.

Ik blijf dwalen door de stad en foto's maken. Van de herberg met zijn mooie tuin (ik kon hier niet logeren omdat je dan maar één nacht mag blijven), waar het druk was er was en iemand de haren van pelgrims knipte.

Op het slot ook nog naar het Art Nouveau Museum LIS,met een tentoonstelling van Fernando Botero. Ik vind zijn schilderijen wel grappig, zijn beelden ontroeren mij meer, maar het gebouw zelf is voor mij het ware kunstwerk. Het is verboden foto's te maken maar het lukt mij toch. Tot mijn verrassing is er ook een mooie poppententoonstelling, zeer oude poppen, met zelfs een Nederlands boerinnetje als twee emmertjes water halen. Hier lukt een foto niet.

Bij de glas expositie raak ik helemaal onder de indruk van miniatuurvaasjes schaal 1:12. Zo mooi bewerkt, die had ik wel in mijn poppenhuis willen hebben. Ook het bijbehorende café is in stijl ingericht. Helaas kent de winkel geen ansichtkaarten van de vaste tentoonstellingen, noch een.boek. Ik ben dus dubbel blij met de paar stiekem genomen foto's.

Ik eindig de dag weer op de Plaza Major. Hier krijg je als eenling geen tafeltje achteraf, nee hoor, een mooi tafeltje vooraan en ik geniet van alle mensen op het plein. Als mijn eten komt schiet ik hartelijk in de lach. De speciale appelsaus bij mijn vlees blijkt appelmoes te zijn met een gewone Hollandse aardappel.