Dag 21: Geluk aan het einde van de dag

Behalve het uitgebreide avondeten ook een uitgebreid ontbijt. Wel bijzonder, Angela de hospialero, gewoon in pyjama, ochtendjas en pantoffels. Maakte het extra warm en huiselijk. Ze brengen vanmiddag mijn rugzak en ik moet beloven hun te bellen als er wat is. Ze maken zich bezorgd om de etappe naar Tabara. Samen met het Poolse echtpaar een hartelijk afscheid.

Bij het achterom kijken blijft het dorp heel lang zichtbaar, net alsof je niet vooruitkomt. Helaas zie ik dat na ongeveer twee uur bij één schoen de duct tape al weg is… Ik ben hier duidelijk niet zo goed in als mijn echtgenoot.Het was vanochtend ook min 2 graden. Nu schijnt de zon weer volop, maar de temperatuurwisselingen, modder en water doen natuurlijk geen goed. Tabara, waar ik over 2 dagen aankom, is wat groter en hopelijk kan ik daar een echte oplossing vinden. Nu maar de vingers kruisen.

Van een nichtje, Marlies, ontvang ik dan een appje dat zij in haar badkamer een Jacobsvlinder had. Hoe bijzonder. Ik wist niet eens dat die bestonden. Tijdens mijn eerste camino werd Joep, mijn kleinzoon geboren en wel met een Jacobsoor oftewel een dubbele oorschelp. Dit nichtje, haar man en haar dochters hebben ook camino's gelopen. Dit schept een band.

Ongemerkt bereik ik het dorp van mijn bestemming. Maar vandaag zit het geluk aan het eind van de dag.Ik zie een notitie dat er 's avonds om 18.30 uur een rondleiding gegeven kan worden in een klooster. Ik informeer bij anderen, maar niemand heeft echt interesse. Ik besluit om toch maar te bellen, het is 18.15 uur. De man aan de telefoon zegt dat het een feestdag is en er geen rondleidingen zijn. Ik besluit dan maar even in de kerk te kijken en bij de winkel nog wat boodschappen te doen. Immers de etappe naar Tabara is ruim 25 kilometer, zonder mogelijkheden omderweg om te eten of drinken .

In de winkel komt er een man aangerend. Ben ik Christina (Tineke is niet uit te spreken of te begrijpen in Spanje)? Hij is de gids en het kan toch nog. Tot mijn verbazing moet ik in de auto stappen en met een vaart rijden we 3 kilometer naar een kloosterruïne.

Benieuwd wat daar te zien is? Ga dan naar mijn website, https://camino-pelgrimtineke.nl en lees de rest van het verhaal.