Dag 18: Rode lopers niet voor pelgrims

Rustdag in Zamora

Wakker worden zonder geluid van vertrekkende pelgrims, koplampen of de eigen wekker is pure luxe! Op mijn gemak naar buiten en bij de bakker een vers broodje met ham en kaas, een soort croissantje.

Ik heb na gisteren niet echt een plan, ik zie wel. Het plaza major wordt nu ook weer gedomineerd door een rij politieauto's voor het bureau. Jammer. Ik loop langs de Maria Magdalenakerk.Mijn favoriete Apostel.Zij die in zoveel evangeliën de eerste onder de apostelen wordt genoemd. Symbool voor zoveel vrouwen, weggezet in de geschiedenis.Weggezet ook in haar eigen kerk; in een nisje achter op het altaar een klein beeldje.Wat een schrille tegenstelling met Vezelay.

Bij de volgende kerk die ik passeer, is net een huwelijksmis of iets dergelijks geweest en ik glip gauw naar binnen. Alle kaarsen op het altaar branden nog en ik wil een foto maken. Dan trekt er een man aan mijn mouw."Mag ik geen foto maken"? Jawel, maar ik mag niet op de rode loper staan! Die is niet voor pelgrims, het toont volgens hem van geen respect dat ik daar op sta. Voor alle duidelijkheid, ik sta niet bij het altaar, maar ongeveer halverwege de kerk.

Ik kijk de man ongelovig aan. Nu heb ik iets met rode lopers. Op mijn eigen bruiloft lag er ook een bij de kerk. Hup, storm en regenvlaag en de rode loper was eerder binnen dan wij. En nu mag ik er alweer niet op staan!

Ik blijf staan en maak mijn foto, respect voor de pelgrim graag.

Langs mooie plekjes kom ik bijna vanzelf bij de kathedraal. Binnen staan tot mijn verrassing de wagens van de paasprocessie. Wat zijn die groot!

Opvallend in de kathedraal is dat deze eigenlijk heel sober is maar niet de zijpanelen. In een is zelfs een heel zilveren altaar. Oeps en dan gaat ineens het licht uit en sta ik in het schemerdonker. Een man gebaart, Siësta! Zelfs de kathedraal gaat dicht.

Ik geef de kerken op. Ik vind een klein restaurantje met heerlijke tapas; daarmee houd ik het wel vol tot 17.00 uur, want de burcht wil ik wel in. Rondom de burcht, als een soort beeldentuin, staan beelden van Baltazar Lobo. Ik ben helemaal onder de indruk, zo mooi. Strak van lijn, maar volledig passend bij de oude ruïne.Voor mij het hoogtepunt van de dag. Dat moderne kunst zo past bij deze restanten uit de oudheid en zij elkaar zelfs versterken. Hulde, niet alleen voor de kunstenaar, maar ook voor degene die dit zo bedacht heeft.

Ik eet bij een klein Italiaans restaurantje precies naast mijn hostel. Met een zalig nagerecht de prima afsluiter van deze dag.

Voldoende uitgerust morgen weer op weg.

Wist jij dat je deze voettocht ook kunt volgen op mijn eigen website? https://camino-pelgrimtineke.nl